เจ็บเกินกว่าจะกลับไปรัก

สำหรับปลอบขวัญ นาวาคือชายเดียวที่เธอรักและทุ่มให้ทั้งตัวและหัวใจ ยอมเปลี่ยนตัวเองจากผู้หญิงจืดชืด มาเป็น "กะหรี่" บนเตียงให้เขาพอใจ แต่มันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมา ในวันที่คนรักเก่าของเขากลับมา ปลอบขวัญก็ได้รู้ว่า เธอไม่เคยอยู่ในซอกหลืบของใจ

+++ ไม่มีนอกกาย

ตัวอย่างความแซ่บ


"นี่ปลอบกำลังอิจฉากระทั่งคนที่ไม่มีอะไรสู้ปลอบได้เลยอย่างเจิมจันทร์นะ" นาวามองเธอเหมือนตำหนิ ยิ่งทำให้ปลอบขวัญปวดหนึบในใจ
"พี่คิดว่าเขาอ่อนแอมากเหรอคะ"
"ให้ตายเถอะ ไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้พี่มีประชุมเช้า"
"ปลอบขอถามอีกคำถามเดียวค่ะ มันสำคัญกับปลอบมาก" หญิงสาวเดินเข้ามาหาเขาแล้วประสานสายตาด้วย "พี่รักปลอบไหม"
ความเงียบของสามีทำให้หญิงสาวยิ้มออกมาทั้งน้ำตา เป็นรอยยิ้มที่เหมือนคนใจแตกสลาย เป็นรอยยิ้มแบบที่ทำให้เขาสะเทือนใจ
"ปลอบ" ชายหนุ่มขยับมาหาแต่เธอถอยห่าง
"ปลอบพอจะเข้าใจแล้วค่ะ นัดวันมาได้นะคะ ปลอบพร้อม" หญิงสาวเดินไปดึงกระเป๋าจากหลังตู้มาแล้วจับยัดเสื้อผ้าลงไป
"ให้ตายเถอะ พี่ยอมรับ ว่าพี่ยังไม่ถึงขั้นรักปลอบแต่มันไม่ได้หมายความว่าต่อไปพี่จะไม่รักนะ เราก็เข้ากันได้ดีนี่นาปลอบ"
"แล้วพี่มาแต่งงานกับปลอบทำไม ทำไม!" หญิงสาวรัวกำปั้นใส่เขาแรง ๆ นาวาเห็นว่าเมื่อพูดกันมาขนาดนี้แล้วก็อยากเปิดอกคุยกันให้เข้าใจ
"แม่พี่รักปลอบ ปลอบเป็นคนเดียวที่ท่านยอมรับ"
"แค่นี้เหรอ เหตุผลที่พี่แต่งงานกับปลอบ!" ปลอบขวัญย้อนถามอย่างปวดร้าว การได้รู้ว่าสามีกลับไปให้ความสนิทสนมกับผู้หญิงคนเก่าของเขาว่าเจ็บแล้ว การที่สามีละเมอชื่อผู้หญิงคนอื่นก็ว่าเจ็บแล้วแต่การได้รู้ว่าเขาแต่งงานกับเธอทั้งที่ไม่รักมันเจ็บปวดมากกว่า

ตัวอย่างความแซ่บ 2

"คุณปลอบท้องหกเดือนแล้ว เธอปวดท้อง ไม่สบายใจก็เลยมาหาหมอแต่ไม่ได้เป็นอะไรมาก ลูกในท้องเธอเป็นผู้ชาย แข็งแรงดี ฉันทำผิดกฎนะโว้ย เอาข้อมูลคนไข้มาบอกเนี่ย"
"แต่กูเป็นผัวเขานะโว้ย นั่นก็ลูกกู กูมีสิทธิ์จะรู้"
"แต่คุณปลอบเขาเลิกกับมึงไปเป็นปี ๆ แล้วนะ เขาจะท้องกับมึงได้ยังไงวะ"
"กูต้องมั่นใจ กูถึงกล้าบอกว่าลูกกู" นาวาชกแรง ๆ ไปบนกำแพงจนนิ้วแตก สลักจิตหวีดร้องแล้วโผเข้าห้ามลูกชาย
"นาวา อย่าลูก!"
"ผมเจ็บแม่ ผมเจ็บ" นาวาน้ำตาไหล ปาดน้ำตาออกจากใบหน้า "ผมทำให้ปลอบเขาเจ็บ ผมรู้แม่ ผมรู้แต่ตอนนี้เขาแก้แค้นผมได้หนักมาก ผมเจ็บเหมือนจะตาย ขนาดเขาท้องเขายังไม่คิดจะบอกผม ผมมันคงเป็นคนที่เลวและแย่มากในสายตาของเขา"
"แม่ไม่ยอมให้ปลอบทำแบบนั้นหรอก ยังไงก็หลานแม่ ยังไงแม่ก็จะตามปลอบกับลูกกลับมา" สลักจิตน้ำตาไหลไปกับลูก เริ่มโกรธอดีตลูกสะใภ้ขึ้นมาแล้ว ที่คิดจะพรากพ่อพรากลูกได้ลงคอ "บ้านนี้จะไม่มีใครกลับมาเลยก็ให้มันรู้ไปสิ"
นาวาทิ้งตัวลงนั่ง พิงแผ่นหลังกับกำแพงบ้านเธอเหมือนคนหมดแรง เขาเคยคิดว่าถ้าได้กลับมามีอะไรกันอีกครั้งและเธอท้องกับเขา ทุกอย่างมันคงจะง่ายขึ้นแต่มันกลับทำให้เขากับเธอเหมือนห่างกันออกไปทุกที