พระรองคนโปรด

เขาโน้มตัวมาอีกครั้ง คราวนี้เขาจ้องนาวาตรง ๆ ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ลึกซึ้งกว่าการหยอกล้อ "ขอบเขตของพระรองนี่แค่ไหน หรือพระรองทำได้แค่หวังดีอย่างเดียว?"
คำถามสุดท้ายของเขาทำให้นาวาชะงัก รู้สึกเหมือนถูกท้าทายอย่างแปลก ๆ เขาหายใจติดขัด หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ และก่อนที่จะทันได้ตอบอะไร วีก็ยิ้มออกมา ราวกับเขารู้คำตอบนั้นอยู่แล้ว
"ถ้าทำได้แค่นั้นจริง ๆ " เขากระซิบใกล้ ๆ อย่างอ่อนโยน "กูก็ยินดีนะ"