Unlock ดวงใจชานนท์

"ตัวเล็ก ยังไม่หายโกรธพี่อีกเหรอครับ"

"คือ.. มันไม่ใช่แบบนั้นนะคะ แต่ว่าที่นี่ที่ทำงานเดี๋ยวคนอื่นจะเข้าใจผิด ฟ้าไม่อยากมีปัญหาค่ะ"

"ไม่เห็นต้องไปใส่ใจคนพวกนั้นเลย ใส่ใจแค่พี่ก็พอแล้วนะครับ ขอกอดหน่อยได้มั้ย" ไม่ใช่ประโยคคำถาม แต่เป็นคำที่เหมือนจะขออนุญาตเธอ แต่เขาก็ไม่รอคำตอบ ยื่นมือไปคว้าคนตัวคนตัวเล็กกว่า ที่ยืนอยู่เข้ามากอดเอาไว้

"อ๊ะ! เอ่อ... พี่นนนท์คะ หนูว่ามันไม่เหมาะนะคะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้าจะดูไม่ดี"

"พี่ขออยู่แบบนี้สักพักได้มั้ยครับ" น้ำเสียงออดอ้อนของคนตัวโตกว่านั้น ทำให้คนตัวเล็กหัวใจอ่อนยวบลงไปไม่น้อย เขาโอบเอวเธอเอาไว้ ซุกหน้าลงแนบอกฟังเสียงหัวใจของเธอ ที่ตอนนี้เขารับรู้ได้ว่ามันเต้นรัวเร็วผิดจังหวะของหัวใจ เขาหลับตาพริ้มยกยิ้มเล็กน้อย

"เฮ้อ! ก็ได้ค่ะ แต่แค่แป๊บเดียวนะคะ เพราะหนูต้องรีบกลับบ้าน" เธอยกมือขึ้นมาโอบกอดรอบคอเขาเอาไว้ด้วยใบหน้าและแววตาที่คาดเดาความรู้สึกได้ยาก ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอคิดอะไรอยู่

"ตัวเล็ก"

"คะ?"

"คิดถึง..."