ทะลุมิติมาหย่าสวามีจวิ้นอ๋อง

ชินอ๋องพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง "แล้วเรื่องระหว่างเราล่ะ? เจ้าคิดยังไงกับตัวข้า?" มู่หรงชินอ๋องตัดสินใจดีแล้วจึงได้ถามขึ้น

ไป๋เมิ่งเหยียนเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย "ท่านหมายถึงอะไรหรือเพคะ?"

ชินอ๋องยิ้มเอ็นดูคนตัวเล็ก ที่ดูเหมือนว่าจะแกล้งลืมในสิ่งที่เคยตกลงกันเอาไว้ "ก็เรื่องที่เราจะแต่งงานกับเจ้ายังไงล่ะ"

เมิ่งเหยียนที่ได้ยินแบบนั้นก็เงียบไป ก่อนที่จะเอ่ยขึ้น "แล้วท่านอ๋องคิดอย่างไรกับหม่อมฉันกันแน่เพคะ?
ท่านไม่กลัวว่าข้าจะทำร้ายท่านในอนาคตหรือ?" นางหมายความว่าเขาที่เป็นถึงชินอ๋อง สามารถหาสตรีที่เพียบพร้อมมาแต่งงานได้ ซึ่งนางไม่มีข้อไหนที่เหมาะสมกับเขาเลยสักนิด ในอนาคตจะทำให้เขานั้นถูกนินทาเสียเปล่า

"ข้าไม่กลัว" ชินอ๋องยิ้ม

"แต่สตรีที่ผ่านการแต่งงานแล้วเช่นข้า" ไป๋เมิ่งเหยียนกล่าวอย่างหนักใจ "ท่านแน่ใจหรือว่าท่านจะสามารถยอมรับข้าได้? ผู้คนรอบตัวท่านจะรับข้าได้หรือ"

"จะต้องสนใจผู้อื่นไปใย ในเมื่อคนที่ข้าสนมีแต่เจ้า" ชินอ๋องตอบ "ถึงแม้ผู้คนรอบตัวข้าจะหนีห่าง แต่ข้าก็ไม่สามารถปฏิเสธความรู้สึกที่ข้ามีต่อเจ้าได้เช่นกัน"

ไป๋เมิ่งเหยียนเงียบไปสักพัก ก่อนจะพูดต่อ "หากท่านรับในตัวข้าได้ ข้าจะพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อไม่ให้ท่านผิดหวัง หลังจากจบเรื่องนี้หากท่านยังไม่เปลี่ยนใจ ตำแหน่งชายาเอกท่านยกให้ข้าแล้วกัน" ไป๋เมิ่งเหยียนตัดสินใจอย่างแน่วแน่

"เพียงแค่เจ้าเป็นตัวของเจ้าเอง ข้าก็พอใจแล้ว" ชินอ๋องพูดเสียงนุ่ม "และไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ข้าจะอยู่เคียงข้างเจ้าเสมอ และคนที่ข้าจะร่วมหอด้วยก็จะมีเพียงเจ้าเท่านั้น"

ไป๋เมิ่งเหยียนรู้สึกถึงความอบอุ่นจากคำพูดของชินอ๋อง และคิดว่าตนเองอาจจะสามารถสร้างอนาคตใหม่ที่ดีกับเขาได้ แต่จะทำอย่างไรให้ความกังวลนั้นไม่บดบังความรู้สึกที่ดีต่อกัน...

สวัสดีนักอ่านที่น่ารักทุกท่านนะคะ นามปากกาซูเจิน ต้องขอชี้แจงกับนักอ่านตรงนี้ก่อนเลยว่า นิยายรักจีนโบราณเรื่องนี้ นักเขียนพึ่งเขียนเป็นครั้งแรก ทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นสำนวน หรือเนื้อหาอาจจะไม่สมบูรณ์ร้อยเปอร์เซ็นต์ ดังนั้นนักเขียนจึงต้องขออภัยไว้ณที่นี้ด้วยค่ะ แต่ตัวนักเขียนเองก็พยายามอย่างเต็มที่ และหวังว่านักอ่านจะให้การสนับสนุนโดยการอุดหนุนนิยายเรื่องนี้ เพราะตัวนักเขียนเองก็คาดหวังกับการตอบรับนิยายเรื่องนี้มากเช่นกัน ขอบคุณค่ะ
เรื่องเล่าที่งดงงาม ซูเจิน