จีบผมอีกครั้งนะคุณภรรยา

เขามีเรือนหอที่อยู่มาแล้วสองปี และกำลังจะมีเมียเป็นตัวเป็นตนในอีกหนึ่งปีข้างหน้า

นั่นคือคำพูดกรอกหูของคนรอบข้างหลังจากที่พบว่าความจำเขาหายไป

...แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อผู้หญิงคนนั้นคือคนที่เขาไม่อาจยอมรับได้ และมันจะไม่มีทางด้วย...

...................................

"มีอะไรก็ว่ามา" จีนไล้สายตามองตัวหนังสือพลางก็เอ่ย
"คือ...เรื่องงานเลี้ยงของโพธิ์มิตร ถ้าหากคุณจีนเลือกควงคนอื่นที่ไม่ใช่คุณซีน ผมเกรงว่านักข่าวอาจจะเอาเรื่องนี้ไปเล่นงานคุณซีนได้นะครับ"
นัยน์ตาคมตวัดขึ้นมองเลขาตนเองทันที "ทำไมปัญหาคนอื่นถึงเป็นงานของนายไปแล้วล่ะ"
กรณ์คิดอยู่ชั่วอึดใจก็กดข่มความลังเลไว้เงยหน้ามองผู้เป็นนาย "เพราะคุณจีนสั่งให้ผมปกป้องคุณซีนไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น"
"..."
"และเรื่องนี้อาจทำให้คุณซีนต้องเจ็บปวด"
"..."
"ถ้าเป็นอย่างนั้น... คุณจีนก็จะเจ็บยิ่งกว่า"
ท่านประธานหนุ่มนิ่งเงียบ มีวูบหนึ่งที่ดวงตาเรียบเฉยนั้นวูบไหว แต่มันก็แค่นิดเดียว... นิดเดียวมากเมื่อเทียบกับความเจ็บปวดที่เขาต้องเจอ
ผ่านไปชั่วครู่ใหญ่กับการตรึกตรองอะไรบางอย่าง น้ำเสียงเยียบเย็นก็ดังขึ้น
"ฉันไม่จำเป็นต้องปกป้องลูกสาวของผู้หญิงคนนั้น ต่อไปนี้นายเองก็เช่นกัน และหวังว่านายจะไม่พูดถึงเธอให้ฉันได้ยินอีก"
ได้ยินคำเตือนแบบนั้นกรณ์ก็ค้อมศีรษะแทนคำตอบรับ จากนั้นก็ยื่นซองสีน้ำตาลไปตรงหน้าเจ้านาย "มีเอกสารด่วนครับ"
จีนไม่ได้สนใจสิ่งที่เลขายื่นให้เพราะอารมณ์ยังไม่คงที่ ดังนั้นจึงได้แต่นั่งมองตัวเลขบัญชีของบริษัทไม่มีทีท่าที่จะเหลือบไปมองของด่วนที่ว่า จนกระทั่ง...
"มันมาจากคุณซีนนะครับ"
ดวงตาคมตวัดมองคนมาส่งเอกสารทันควันก่อนจะหันไปมองซองสีน้ำตาลขนาดเอสี่ กรณ์ส่งของเสร็จก็ยังคงไม่ขยับตัวไปไหน ทำท่ามองฝ้ามองพื้นเพราะอยากอยู่ลุ้นกับสิ่งที่อยู่ในนั้น
จีนหยิบเอกสารขึ้นมาด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์ เห็นหายไปนานก็คิดว่ายอมแพ้ไปแล้ว แต่กลายเป็นว่ามีของแบล็กเมลชิ้นใหม่มา ในใจนึกไปถึงสิ่งของมีค่าต่าง ๆ แล้วนึกดูถูกกับความคิดตื้นเขินของอีกฝ่าย
แต่แล้วความคิดทุกอย่างต้องหยุดลงจนแทบจะว่างเปล่า เมื่อเห็นเอกสารหนึ่งแผ่นที่น้ำหนักเบาแสนเบา ทว่าสำหรับคนถือตอนนี้กลับหนักเป็นเท่าทวีคูณของอะไรทั้งหมด
ใบทะเบียนสมรส!