ลำนำอวลบุปผา

เหล่าบุรุษเมื่อก้าวเข้าสู่ตรอกอวลบุปผาแล้ว อย่าได้พลาดแวะหาความสำราญที่หออวลบุปผาของเรา ภายในมีอาหารรสเลิศ สุรารสเยี่ยม ล้วนมีเหลือเฟือให้เข้ามาลิ้มลองให้อิ่มหนำสำราญ

ที่ขาดไปมิได้คงเป็นเหล่าโฉมงามแห่งหออวลบุปผา ที่มีให้เลือกหา ตักตวงความสุขตามแต่จะพอใจ บ้างงามอ่อนหวาน บ้างงามชดช้อย บ้างร้อนแรงดั่งเพลิงกาล ล้วนหาได้ต้องตาต้องใจตามรสนิยม

เรื่องนี้คือเรื่องราวของเหล่าสตรีที่อยู่ในหออวลบุปผาแห่งนี้ ผ่านสายตาของ หลานเยว่ นางคณิกาหน้าใหม่ที่เพิ่งก้าวล่วงเข้าสู่ดินแดนอันโสมมแห่งนี้

บุปผาแสนงาม บ้างเบ่งบานสะพรั่ง บ้างเหี่ยวเฉาโรยรา ล้วนแต่ด้วยน้ำมือของบุรุษที่เข้ามาในชีวิตทั้งสิ้น


"ทำสิ" หลี่เป้าหวังเลื่อนลงกระซิบข้างอีกฝ่าย ซ้ำยังขบที่ใบหูนิ่มเล็กตบท้าบด้วยลิ้นร้อนที่แลบเลียเบาๆ จนร่างเล็กสะดุ้งน้อยๆ
"จะทำอะไรเจ้าคะ?" เด็กสาวเอ่ยถามอีกฝ่ายอย่างเลื่อนลอย เมื่อมือหยาบข้างหนึ่งเลื่อนขึ้นประคองแก้มเนียนนั้น รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นจนพาให้เคลิบเคลิ้ม
"ทำให้ข้าอย่างไรหรือ? ทุกทีข้าเป็นฝ่ายทำให้เจ้าทุกที มันไม่ยุติธรรมหรอกนะ" มือหยาบที่เคยเกลี่ยแก้มนิ่มนั้น เรื่อยระลงมากยังริมฝีปากสีชมพูสดที่เผยอน้อยๆ ลากไล้ลงไปยังลำคอขาว ก่อนหยุดลงหยอกล้อยอดอกอ่อนที่ชูชันตามแรงอารมณ์นั้น ในขณะที่มือเลื่อนลงยังใต้ผิวน้ำบีบเอวคอดกิ่วอย่างหยอกล้อ