เลขาร่านรัก

ใครจะไปรู้เล่าว่า วันหนึ่งเลขาที่สวมแว่นหนาเตอะ ใส่ชุดทำงานเชย ๆ และโดนเขาด่าทอทุกวันเพราะทำงานเชื่องช้า เวลากลางคืนจะแปลงโฉมกลายเป็นคนละคน ที่พอเขาได้พบหน้าก็พานให้หลงใหลจนโงหัวไม่ขึ้น จากที่ไม่คิดจะจริงจังกับผู้หญิงคนไหนก็กลับกลายเป็น วางแผนถึงขั้นแต่งงานและมีลูก
แม้หล่อนจะแนะนำตัวให้เขารู้จักในชื่อใหม่ ซึ่งแตกต่างกันสุดขั้ว หากเขาก็ไม่ได้ซื่อบื้อจนถึงขนาดดูไม่ออกว่า คนที่ตนทำงานด้วยกันมาอย่างยาวนานนั้นมีบุคลิก หรือแม้กระทั่งใช้น้ำหอมกลิ่นอะไร
----
"น้ำหอมกลิ่นนี้ซื้อที่ไหน ผมจะให้เงินคุณไปซื้อเพิ่มซักโหลหนึ่ง"
"จะ...จาก...ยะ...อย่าสอดเข้าไป อ๊ะ..."
ก้านนิ้วยาวเต็มไปด้วยประสบการณ์ที่ถูกสะสมมาอย่างโชกโชน ล้วงเข้าไปในกางเกงชั้นใน ลูบสัมผัสเนินเนื้ออวบอูมครู่หนึ่ง ก่อนนิ้วร้ายจะค่อย ๆ กดเข้าไปในช่องทางคับแคบ ซึ่งยังไม่เคยมีชายใดได้แตะต้องมัน ยกเว้นเขา
ปริมาหนีบขา ลำตัวบิดเป็นเกลียว เมื่อความเจ็บแล่นปราดครอบงำทั่วสรรพางค์กาย จนเธอวิตกกังวลตัวสั่นราวกับลูกนกตกน้ำ
"อึก...อื้อ...คุณ ฉันเจ็บ" ขณะกลั้นลมหายใจ เสียงสั่นก็เผยอบอกความทุกข์ทรมานที่ตนกำลังเผชิญอยู่
ศราวุธเองก็หาใช่คนเห็นแก่ตัวเสียเมื่อไหร่ พอร่างบอบบางที่ตนเฝ้าทะนุถนอมกล่าวจบ ริมฝีปากหนาก็โฉบลงมาหาริมฝีปากได้รูปอีกครั้ง คราวนี้เขาไม่ยอมผละออกไปง่าย ๆ ประหนึ่งกำลังจะพรากเอาดวงวิญญาณของหล่อน ไปสะกดไว้ที่ใดสักที่หนึ่ง