สัมพันธ์ลับต่อรองรัก

"เธอมีเวลา 30 วันในการ 'สาธิต' ให้ฉันดูว่าเซ็กซ์ช็อปแห่งนี้มีดียังไง ทำไมฉันถึงทุบทิ้งสร้างสิ่งที่ทำกำไรมากกว่าไม่ได้ โดยมีข้อแม้ว่าเธอต้องสาธิตกับ 'ของจริงของฉัน' เท่านั้น"

โทเบียส วิลเคอร์สัน ไคลน์ คือ Gazillionaire Bad Boy จอมขบถและลึกลับแห่งแมนฮัตตัน
กลางวันเขาคือนักธุรกิจเจ้าของบริษัทเงินทุนยักษ์ใหญ่ ส่วนกลางคืนเขาคือเจ้าของ ดิ เอมไพร์
ไนต์คลับสุดหรูที่ต้อนรับเฉพาะเอกซ์คลูซีฟเมมเบอร์เท่านั้น

เมื่อสามปีก่อนชายหนุ่มหายหน้าจากวงสังคมไปพร้อมกับข่าวอื้อฉาวที่ว่าเขาฆ่าพ่อตัวเอง
กลับมาคราวนี้เขามุ่งมั่นที่จะทำลายตึกเก่าแก่แห่งหนึ่งให้ได้โดยไม่มีใครรู้จุดประสงค์ที่แท้จริง
แต่เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งยืนกรานหนักแน่นว่าไม่ยอมประกอบกับติดใจแก้มใสๆ และหุ่นน่าฟัด
แบดบอยร้ายจึงนึกสนุกให้เวลาเจ้าหล่อนหนึ่งเดือนในการทำให้เขาเปลี่ยนใจ

หลังจากนั้น Play Time ของเขาก็เริ่มขึ้นในเวลาสี่ทุ่มของทุกคืน
ภายในห้องพักส่วนตัวสุดหรูที่ซ่อนอยู่ด้านหลัง ดิ เอมไพร์
เมื่อเกมแรกเริ่มต้นความสนุกก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ และไม่มีทางที่เขาจะหยุดเล่น!

ตัวอย่างความอร่อย ^_-
"ออกมาโชว์ตัวหน่อยนะเจ้ากล้วยลูกใหญ่"
หญิงสาวพึมพำขณะแกะกระดุมกางเกงสแล็กส์สีดำแล้วรูดซิปลงไปจนสุดทางอย่างรวดเร็วเผยให้เห็นกล้วยยักษ์ที่ถูกห่อด้วยผ้าสีขาวยี่ห้อดังระดับโลก ความใหญ่ของมันทำให้เบลินาที่ทำใจกล้าก๋ากั่นมาตลอดเริ่มชะงัก
...ไม่ว่ามองกี่ครั้งก็ยังไม่ชินเช่นเดิม
"ไม่ต้องกลัวหรอกน่า กล้วยฉันไม่มีพิษ มีแต่กินแล้วยิ่งติดใจ เพราะมันเป็นกล้วยสารพัดประโยชน์ ทั้งลดน้ำหนักและรักษาโรค"
"สารพัดประโยชน์ไปหรือเปล่า"
เบลินากระแนะกระแหนด้วยความหมั่นไส้คนขี้โอ่ จากนั้นก็ค่อยๆ ยื่นปลายนิ้วไปจิ้มจึ๊กๆ ลงบนส่วนนูนแข็งสองสามครั้งแล้วก็เปลี่ยนเป็นลูบไล้ขึ้นลงด้วยฝ่ามือแทน
"ไม่นานก็รู้"
"เริ่มจะรู้แล้วล่ะ ว่าอีกหนึ่งประโยชน์คืออะไร"
"อะ...อะไร"
"อาหารตา"
หญิงสาวเอ่ยยิ้มๆ พร้อมกับดึงขอบชั้นในลงมาอย่างเชื่องช้าค่อยๆ เปิดเปลือยกล้วยลูกใหญ่ให้ปรากฏแก่สายตาเรื่อยๆ จนสุดทางแล้วก็ค้างชั้นในสีขาวไว้โดยไม่คิดจะดึงออกไปไม่ว่าจะชิ้นเล็กหรือชิ้นใหญ่ ตอนนี้เธอสนใจแค่สิ่งที่ดีดเด้งขึ้นมาหลังจากไร้สิ่งใดพันธนาการ
จากนั้นก็เริ่มการเรียนรู้ครั้งใหม่ด้วยการยื่นมือไปกุมรอบท่อนลำล้นกำมือไว้แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้กดจุมพิตลงบนปลายยอดป้านแผ่วเบา ก่อนผละออกมาแล้วเริ่มขยับมือไปตามยาวที่มีเส้นเอ็นปูดโปนเพราะอารมณ์ที่พุ่งพล่านของคนเป็นเจ้าของ
"ลองกินด้วยปากบ้างสิคนดี"
โทเบียสแนะเมื่อรู้สึกว่าเจ้าหล่อนสาวมือขึ้นลงและนั่งพินิจพิจารณาเขาราวกับกำลังให้อาหารตาอยู่เป็นนานสองนานจนเขาทรมานร่างกายแทบระเบิด ซึ่งเบลินาก็ทำตามอย่างว่าง่ายเพราะตามเริ่มอิ่มแล้วเหมือนกัน ด้วยความที่หญิงสาวเป็นเจ้าแม่ทฤษฎีโทเบียสเลยไม่จำเป็นต้องบอกวิธีการกิน
โดยเริ่มต้นจากการชิม
ค่อยๆ ลากปลายลิ้นเล็กไล้ไปตั้งแต่โคนจรดปลายปลายจรดต้นแล้วตวัดแผลบบนสองผลด้านล่าง ทำอยู่อย่างนั้นซ้ำๆ จนพอใจและมั่นใจว่าไม่เหลือบริเวณรอดพ้นจากการชิมจึงจบกระบวนการลงเพียงเท่านั้น แล้วก็ไปต่อที่กระบวนการกินอย่างจริงๆ จังๆ งับเข้าไปเต็มคำตั้งแต่ครั้งแรกแล้วก็คายออกแล้วก็กินใหม่เลียนแบบที่เขาเคยกินปลายนิ้วเล็กของเธอทุกอย่าง สร้างความเสียวกระสันรัญจวนให้ผู้ถูกกระทำเป็นอย่างมากจนต้องกระชับมือเข้ากับเก้าจนเส้นเอ็นปูดโปนไม่ต่างจากความแข็งขึงกลางร่าง
"กินเก่งแบบนี้ฉันชอบจัง"
ชายหนุ่มพูดขึ้นขณะนั่งมองริมฝีปากอิมที่กำลังกินกล้วยอย่างตะกละตะกลามราวกับไม่เคยกินมาก่อน ซึ่งเจ้าหล่อนก็ไม่เคยกินมาก่อนจริงๆ นั่นแหละ ไม่เคยกินด้วยปากที่กินอาหาร แต่ปากอื่นนั้นผ่านมาแล้ว
"ก็มันอร่อย"
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นตอบอย่างลืมอาย เป็นครั้งแรกที่ได้สัมผัสรสชาติมหัศจรรย์ของกล้วยเบลินาเลยติดใจรีบกินใหญ่ราวกับกลัวว่าใครมาแย่งไปอย่างไรอย่างนั้นซึ่งเธอไม่มีวันยอมแล้วก็ทันทีที่คิดอย่างนั้นหญิงสาวก็เงยหน้าขวับขึ้นไปพลางส่งสายตาจริงจังไปให้เจ้าของกล้วยทันที
"I licked it. I sucked it, so its mine ฉันเลียมัน กินมัน มันเป็นของฉัน"
คนขี้หวงประกาศก้องเลียนแบบที่โทเบียสเคยพูดก่อนหน้านี้พร้อมกับกระชับมือแน่นจนชายหนุ่มสะดุ้งโหยง ใบหน้าบิดเบ้


เรื่องนี้เป็นพอร์นที่มีพลอตอีกแล้วค่ะ
ตามความชอบของผู้เขียน 5555
หวังว่าผู้อ่านจะถูกใจนะคะ

ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับการอุดหนุนเพื่อสมทบทุนค่ารักษามะเร็งนะคะ
วิอัณณา