รักข้ามเวลา​ของ​ล​ิ​ฮัน​เหลียน​

เรื่องนี้ = ซาบซึ้งกินใจและก็มีดรามาที่ยิ่งส่งเสริมให้ตื่นตันใจแบบสุดๆ
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เมื่อโชคชะตาเล่นตลกให้ "ลิฮันเหลียน" ข้ามกาลเวลามาพบรักกับ "อ้ายเหริน" แต่แล้วโชคชะตานั้นได้เล่นตลกอีกหนด้วยการนำพานางกลับมายังจุดเดิม นางจะทำอย่างไรได้บ้างกับความรู้สึกส่วนลึกที่บอบช้ำนี้?
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
แววตาของหญิงสาวดูหงอยๆ ชอบกล…
ส่วนอ้ายเหรินเอื้อมมือหนาๆ ไปลูบศีรษะของนางอย่างระมัดระวัง
“ข้าขอบคุณที่เจ้าพยายามปลอบใจข้าอยู่”
ลิฮันเหลียนเงยหน้าขึ้นมามองแล้วเอ่ยขอบคุณเขา
“เจ้าก็อย่ากังกลมากไป งั้นช่วงนี้ที่เจ้ายังไม่มีความจำเกี่ยวกับที่นี่ เจ้าไปอยู่กับข้าหรือไม่ ข้าเกรงว่าถ้าเจ้าใช้ชีวิตเพียงคนเดียวในขณะที่ความจำไม่มีจะอันตรายกับเจ้าได้”
“ข้าขอบคุณจริงๆ ที่เจ้าทั้งเป็นห่วง ทั้งมีน้ำใจกับข้า”
อ้ายเหรินมองนางแล้วครุ่นคิดสักแป๊บหนึ่ง…
“หมายความว่าตกลงรึ?”
“ใช่ๆ ข้าตกลงที่จะไปอยู่กับเจ้าก่อนในช่วงนี้ ช่วงนี้ข้าคงจะต้องขอรบกวนเจ้าไปก่อน เมื่อไหร่ที่ข้ามีทางออกที่ดีกว่านี้ ข้าจะรีบไป ข้าจะไม่รบกวนเจ้าอีก”
หญิงสาวมีสีหน้าละห้อยในระหว่างที่พูดกับอ้ายเหริน
“ทำไมเจ้าพูดกับข้าเช่นนี้ล่ะ?”
สีหน้าน้อยใจของบุรุษผู้ที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือนางในยามนี้เล็ดลอดออกมา จนนางพลั้งเผลอเข้าไปสวมกอดเขา
“ข้าขอโทษ ข้าไม่ใช่คนใจจืดใจดำที่จะรบกวนเจ้าได้ โดยไม่รู้สึกอะไรเลย”
ครั้นเขาได้ยินประโยคนี้กับท่าทางอย่างนี้ของลิฮันเหลียน เขาถึงกับยกยิ้มเชียว…