รักที่ร่วงโรย

"วะหวานอยากเจอลูก" วินาทีที่รู้ว่าเขาพาลูกมาที่นี่
บอกตามตรงว่าเธอโกรธจนแทบบ้า ไหนจะเงินสิบล้านที่เขาฝากไว้กับคนสนิทนั่นอีก เธอไม่ได้ต้องการมันเลยสักนิด
"ลูกใคร ที่นี่มีแต่ลูกของผม"
"คุณจักรคืนลูกให้หวานเถอะนะคะ จะให้หวานไหวก็ได้" ชีวิตเธอไม่เคยมีอะไร ลูกเป็นเพียงสิ่งเดียวที่ทำให้เธอมีความหวังที่จะสู้ต่อ เขามีทั้งอำนาจและเงิน จะมีลูกกับใครสักกี่คนก็ได้ เธอขอแค่เพียงเด็กคนนี้ แล้วจะไม่ขออะไรเขาอีกเลย
"พักผ่อนให้หายดี ผมจะให้คนไปส่ง ส่วนเด็กก็ร่ำลาเสียตั้งแต่วันนี้ เพราะนับจากนี้ไป คุณจะไม่มีสิทธิ์ในตัวแกอีก"
"ไม่เอาแบบนี้! หวานไม่ยอม!"
"ไม่ยอมแล้วคุณจะทำอะไรได้! จะต่อกรกับคนอย่างผม คิดจริงๆ เหรอว่าตัวเองจะปัญญามากพอ!" เรื่องนั้นเธอรู้ มีแต่คนโง่เท่านั้นที่คิดจะต่อกรกับคนอย่างเขา ซึ่งเธอไม่คิดจะทำ!
"หวานขอร้อง อย่าพรากลูกไปจากหวานเลยนะคะ หวานอยู่ไม่ได้" ภาพของอดีตภรรยาที่ทรุดตัวลงมาคุกเข่าตรงหน้ากันนั้นยิ่งทำให้คนมองโกรธจนควบคุมตัวเองไว้ไม่อยู่
"นั่นไม่ใช่เรื่องของผม คุณเป็นคนเลือกเองดวงใจ เพราะฉะนั้นอย่าโทษใคร!" เสียงร้องไห้ปานจะขาดใจของคนตรงหน้า ไม่ได้คลายความโกรธที่มีของเขาให้เบาบางลงเลยสักนิด ในเมื่อเธอเป็นคนเลือกทางเดินนี้เองมาตั้งแต่แรก วันนี้จะมาเรียกร้องอะไรก็คงเปล่าประโยชน์ เพราะว่าเขาจะไม่ใจดี