คุณหมอที่รัก

“คุณไม่ได้ฝันไปหรอกค่ะ คุณฝนทิพย์” น้ำเสียงของหมอนุชนันท์อ่อนโยน แต่เต็มไปด้วยความหมาย “ฉันชอบคุณจริงๆ ตั้งแต่แรกเห็น คุณมีบางอย่างที่ทำให้หมอรู้สึกว่าถูกดึงดูด เหมือนมีเคมีบางอย่างที่ตรงกัน”
ฝนทิพย์ยังคงนิ่ง เธอไม่ได้คาดคิดว่าจะได้ยินคำสารภาพนี้ซ้ำอีกครั้ง แต่สิ่งที่หมอนุชนันท์พูดออกมากลับทำให้หัวใจเธอเต้นแรงขึ้นอีก
หมอนุชนันท์ถอนหายใจเบาๆ และกล่าวต่อ “แต่ฉันก็เห็นแล้วว่าคนที่มากับคุณเป็นห่วงคุณมาก เขารักคุณจริงๆ นั่นก็ทำให้หมอรู้สึกดีใจนะคะที่มีคนคอยดูแลคุณขนาดนี้”
ฝนทิพย์นิ่งเงียบ ขณะที่หมอนุชนันท์มองเธอด้วยแววตาเศร้าแฝงไปด้วยความรู้สึกที่ลึกซึ้ง “ฉันอยากบอกคุณอีกครั้งว่าหมอชอบคุณ จากใจจริงค่ะ”
หมอนุชนันท์เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น แม้จะเต็มไปด้วยความเศร้า...
ฝนทิพย์รู้สึกได้ถึงความจริงใจที่ออกมาจากคำพูดของหมอนุชนันท์ เธอเงยหน้ามองหมอด้วยแววตาที่เริ่มอบอุ่นขึ้น เธอตัดสินใจที่จะพูดสิ่งที่เก็บเอาไว้ออกมา
"ฉันก็ต้องสารภาพเหมือนกันค่ะ ว่าฉันเองก็แอบปลื้มคุณหมอมาตลอด คุณเป็นคนที่น่ารักมาก ทำให้ฉันรู้สึกดีตั้งแต่แรกพบ แต่ฉันมีคนที่ฉันรักมากที่สุดในชีวิตอยู่แล้ว คนๆ นั้นก็คือมนธิชาคนที่ดูแลฉันมาตลอด"