เกิดใหม่เป็นแม่เลี้ยงเกอของซาลาเปาน้อย ยุค 70’s

พักพิงอดหลับอดนอนอ่านนิยายในวันตกงานจนหัวใจวายตาย เขาลืมตาตื่นขึ้นมาเพราะเสียงเรียกเล็ก ๆ และสัมผัสเหนียว ๆ ข้างแก้ม อนิจจา ทำไมที่นี่จึงซกมกขนาดนี้กัน!

--------------------------

"แม่!" ซือเป่าน้อยตะโกนเรียกแม่เสียงดังลั่น เจ้าตัวเล็กวิ่งตัวปลิวเข้าไปกอดขาแม่ที่กำลังยืนตากผ้าอยู่
หลัวซีซีก้มหน้าลงมองเจ้าเด็กถั่วงอกที่สองแขนเกาะขาเขาแน่น ใบหน้ากลม ๆ ก็แหงนมองมาอย่างน่ารักพร้อมกับฉีกยิ้มแฉ่ง
"ว่าไงซือเป่า"
"แม่เรียก เป่าเอ๋อร์" เจ้าเด็กทำตาอ้อน เขาได้ยินเด็ก ๆ ในหมู่บ้านถูกเรียกแบบนี้ พ่อก็เรียกเขาแบบนี้ เขาอยากให้แม่เรียกบ้าง
"ได้ เป่าเอ๋อร์ว่ายังไงล่ะ"
"เป่าคิดถึง"
"ปากหวานจริง ๆ เด็กคนนี้" หลัวซีซียิ้มเล็กน้อย "แม่กำลังตากผ้าอยู่"

--------------------------

มีความสุขกับการอ่านนะคะ
รัก
silky silky