ปุษยคิริ

ปุษยคิริ ภูผาดอกไม้บนยอดเขาศักดิ์สิทธิ์แห่งทวารวดี
เรื่องราวของเธอ ‘เขา’ และใครอีกบางคน เกิดขึ้นที่นี่
เรื่องของความรัก และความหวั่นกลัว ก็เริ่ม ณ ที่แห่งนี้!
อดีตชาติพ้นผ่านไปแล้ว เธอไม่ได้โกรธเกลียดอีกต่อไป แต่ภาพนั้นยังคงติดตา...เป็นความกลัวที่ฝังรากลึกอยู่ในใจ
ตรงนั้น แต่เพรงกาลนั้น เธอเห็น ‘ใครคนนั้น’
ฆ่าเพื่อนของเธออย่างโหดเหี้ยม ถึงสองคน!
ทำไมกาลนี้ เขาตามรักเธอ...‘รัก’? ใช่เช่นนั้นหรือ?
“เราจะสร้างบุญ เกาะเกี่ยวเหนี่ยวกันไป จนถึงปลายทางแห่งทุกข์...ไม่ว่าชาติไหน ภพใด พี่จะรักและมีน้องเพียงคนเดียว”
แม้กาลเคลื่อน วันเปลี่ยน แต่คำมั่นไม่เลือนตามกาล
คำอธิษฐานแทบเบื้องบาทองค์พุทธรูป อันตระหง่าน ณ ภูผาศักดิ์สิทธิ์แห่งปุษยคีรี ย่อมจารสถิตอยู่ในดวงจิตทุกภพชาติไม่แปรเปลี่ยน
หากใครคนนั้นรักเธอ ทำไมเธอไม่คุ้นเคย
แต่...ถ้าไม่ใช่เขา แล้วเป็นใคร!
สรรพสิ่งบนโลกนี้ เท็จฤๅจริง จริงฤๅเท็จ ยากแยกแยะเสมอ แต่คำอธิษฐานเป็นสัจวาจาว่า...จะเกาะเกี่ยวเหนี่ยวกันไป...ย่อมจักพา ‘เขาและเธอ’ มาพบกัน
“เราจะอยู่ในหัวใจของกันและกันเสมอ หากทุกข์ยังไม่ดับ หากเรายังต้องเกิด สักวันหนึ่งเราคงได้จับมือและโอบกอดกันอีกครั้ง”
จวบจน ‘รัก’ พาถึงปลายทางแห่งทุกข์ ไม่กลับมาในสังสารวัฏอีกต่อไป
...ดอกรัก ดอกน้อยน้อย ร้อยเรียงรัก
ตรึงสลัก ปักไว้ กลางใจฉัน
แม้ต้องร้าง ห่างไกล ใจผูกพัน
สถิตมั่น ในหทัย ไปนิรันดร์...

คำอธิษฐานศักดิ์สิทธิ์ ณ ที่แห่งนั้น เริ่มอีกครั้งที่ปุษยคีรี ณ ชาติภพนี้!