รักในรอยราคี

ไฟแค้นจะแผดเผาสองหัวใจให้แดดิ้น
หรือจะหลอมรวมสองหัวใจให้เป็นหนึ่งเดียว

"หนูยังไม่ได้เป็นเมียคุณ และจะไม่มีวันเป็นด้วย ถอยไป หนูจะกลับบ้าน" เจ้าสาวหมาดๆเงยหน้าจนคอตั้งตะเบ็งเสียงเถียงเจ้าบ่าวตัวโตที่ยืนขวางทางกลับบ้านของตน
"คิดว่าจะก้าวออกจากที่นี่ได้ง่ายๆเหรอ" มือใหญ่จับแขนเล็กบีบแน่น จ้องมองเธอด้วยความไม่พอใจ
"คุณจะทำอะไร ปล่อยหนู หนูเจ็บนะ" อินนัดดาใช้มืออีกข้างที่ยังเป็นอิสระทุบซ้ำๆที่มือใหญ่ซึ่งบีบแขนตัวเองอยู่ เธอเจ็บจริงๆนะ
"ทำให้เธอเป็นเมียฉันจริงๆไง" ปัณณธรรำคาญเสียงเล็กที่ตวาดแว้ดๆ เขารวบเอวเจ้าสาวที่ถูกต้องตามนิตินัยไว้แน่น ซุกไซ้ใบหน้าลงตรงซอกคอนุ่มหอมกรุ่นรวดเร็วอย่างเอาแต่ใจ
"กรี๊ด!!!”