บาร์โฮสต์ที่รัก (ไทม์)

"ของีบหน่อย"
"ง่วงก็ไปนอนดี ๆ"
"ฮื้อ... นี่ดีแล้ว"
"แม่คุณ ใจคอจะออฟผู้ชายมาเป็นหมอนไว้หนอนหนุนเฉย ๆ รึไง เสียของหมด"
เสียงบ่นงึมงำของไทม์ทำให้ฉันต้องฝืนปรือตาขึ้นมองค้อนคนใจคอคับแคบ แค่ขอยืมอกหนุนแค่นี้จะอะไรนักหนา
"ขี้งกไปได้"

###################

"นายเป็นคนติดสกินชิปหรือไง"
"กอดนิดกอดหน่อยทำบ่น"
บ่นฉัน แต่แขนของไทม์รัดตัวฉันแน่นขึ้นอีก ทำอย่างกับว่าเราชิดกันไม่พอ ไทม์ยังวางคางบนหัวฉัน เคลื่อนเสียดสีเบา ๆ สลับกับแอบหอมเส้นผมฉัน โดยไม่สนสักนิดว่า เรานั่งเล่นกันอยู่ในสวนหย่อมของคณะสถาปัตย์ฯ แม้จะมีแนวต้นไม้ประดับสูงท่วมหัวแต่มันก็ไม่ควรอยู่ดี
"ช่วงนี้เรียนหนัก ทำงานเหนื่อย กอดเธอแล้วรู้สึกดี"
"..."
"คิดถึง"
คำพูดของไทม์ฟังแล้วใจพอง ๆ บอกไม่ถูก ผิวหน้าร้อนผะผ่าวขึ้นมาจนต้องแกล้งค้อนเขาแก้เขิน
"เว่อร์"