คุณหมอตัวน้อย..คุณคาวบอยยอดรัก

วิซเซอร์โกรธแค้นคนเลี้ยงวัวตัวฉกาจที่เกาะแน่นซึ่งมันไม่อาจโยนเขาออกจากหลังของมันไปได้ ผู้ไล่ต่อยสีข้างและศีรษะของมันเหมือนตัวต่อตัวแตนในทุ่งหญ้า วิซเซอร์รวมพลังเพื่อกระโดดอย่างรุนแรงเมื่อมันไปถึงเนินเขาหลังหมู และราวกับสปริงเหล็กที่ถูกปล่อย มันพุ่งขึ้นไปในอากาศ สะบัดตัวด้วยความหวังครั้งสุดท้ายอันเลือนรางที่จะคว้าชัยชนะ แต่ไม่สำเร็จ มันล้มลงมาด้วยขาที่พับไม่ได้ และตีลังกากลิ้งไปหนึ่งตลบ

สักครู่ วิซเซอร์ก็พยายามดิ้นรนลุกขึ้นยืนและเดินกะโผลกกะเผลกอย่างเจ็บปวด หนีไปด้วยหัวใจที่แหลกสลาย

ชิปไม่ได้ต่อสู้: เขานอนทอดกายใต้สีน้ำตาลของกางเกงขายาว เสื้อเชิ้ตสีชมพู-ขาว และหมวกสีเทาตกอยู่ตรงที่เขาล้มลง

เดลลา วิทมอร์จำไม่ได้เลยว่าตนเองถลาลงมาจากเนินนั้นได้อย่างไร และไวแค่ไหน และอุปกรณ์วาดรูปของเธอกลายเป็นของบันเทิงให้กระต่ายป่าและนก และแม้จะบินเร็วเพียงใด เวียรีก็อยู่ตรงหน้าเธอแล้ว และประคองศีรษะของชิปไว้ด้วยแขนข้างหนึ่ง เธอคุกเข่าอยู่ข้างเขาท่ามกลางฝุ่นผง คล้ายกับนางฟ้าสีซีดเทาตัวเล็กๆ ผู้โศกเศร้า โฉบอยู่เหนือใบหน้าซีดขาวและร่างกายนิ่งงัน เวียรีมองเธออย่างไร้ตัวตน ไม่มีใครพูดอะไรในช่วงเวลาแรกที่ลมหายใจต่างติดขัด ขณะที่คุณหมอตัวน้อยลงมือตรวจตราบาดแผลเบื้องต้นตามการฝึกฝนมาดีแล้วของเธออย่างเร่งรีบ

เจ.จี. . ผู้เป็นพยานเหตุการณ์อุบัติเหตุ กระหืดกระหอบขึ้นเนินมาอย่างยากลำบาก โดยใช้ทางลัดที่อยู่ตรงข้ามกับคอกม้า

"เขา—ตายแล้วเหรอ?" นายใหญ่ตะโกนขณะที่เขากำลังตะเกียกตะกายขึ้นมา

เวียรีหันศีรษะมามองเจ้าของคำถามเพียงครู่เดียวด้วยสายตาเฉยเมยเช่นเดียวกับที่เขามอบให้คุณหมอตัวน้อย แต่เขาไม่ได้ตอบอะไร เขาตอบไม่ได้ เพราะเขาไม่รู้ และคุณหมอตัวน้อยที่หน้าไร้สีก็ดูเหมือนจะไม่ได้ยิน

ตอนนี้ เจ.จี. . เพิ่มความพยายามเป็นสองเท่าและไปถึงพวกเขาด้วยอาการหอบแฮก

"เขาตายแล้วเหรอ เดลล์?" เขาถามซ้ำด้วยน้ำเสียงประหวั่นพรั่นพรึง เขาหวั่นใจว่าเธอจะตอบว่า…ใช่

... และท้ายที่สุดก็ ...
｡*･♞ ขอรับประกันความโรแมนติก สนุก ตื่นเต้น น่ารัก ไปกับเหล่าสุภาพบุรุษคาวบอยของเรา และหมู่ม้าแสนรู้ตัวแสบของพวกเขากันนะ ♞.｡*･