คุณเวธน์

เมื่อพ่อถูกกล่าวหาว่าโกงเงินในไร่เพราะทุกคนในไร่ชื่อหลักฐานมากกว่าเชื่อใจพ่อ
ลานไพลินจึงอยากสืบหาหลักฐานเพื่อมายืนยันความบริสุทธิ์
ไม่คิดเลยว่านายเวธน์เจ้าของไร่ลานดาวผู้ที่พ่อบอกว่าดีนักดีหนา
กลับเอาแต่กักขังเธอไว้ในห้องนอนของเขาแบบไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน
ตีตราว่าเธอเป็นเมีย เมียขัดดอกที่ต้องอยู่กับเขาจนกว่าเขาจะพอใจ

"พะ พ่อลินไม่ได้ทำ"
"หาหลักฐานมาสิ พาพ่อเธอกลับมายืนยันได้ไหม"
ลานไพลินส่ายหน้าทั้งน้ำตา คำพูดของนายเวธน์ตอกย้ำว่าตอนนี้พ่อเธอหนีไปจริงๆ พ่อไม่อยู่แล้ว
"พ่อไม่มีวันทำแบบนั้น" ไม่รู้อะไรเข้าสิง เธอถึงได้เถียงเขาไม่หยุดทั้งที่กลัวจะแย่
"เอาหลักฐานมา ถ้าไม่มีก็รับผิดชอบแทนพ่อเธอดีไหม เอาเงินมาใช้หนี้ฉัน"
ยิ่งเขาเสียงดังตัวเธอยิ่งสั่นเทา ลานไพลินรับรู้ถึงความโกรธกับความรู้สึกบางอย่างที่เธอยังไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร
"ละ ลิน... จะหาเงินมาใช้หนี้ให้ค่ะ"
"อย่างเธอจะทำอะไรได้" เวธน์ทำเสียงในลำคอ
"ลินหามาได้แล้วกัน พ่อติดเงินเท่าไหร่ลินจะใช้หนี้ให้หมด"
"เธอจะหาเงินด้วยวิธีไหน วิธีเดียวกับที่แม่เธอเคยบังคับให้เธอทำงั้นเหรอ"
ลานไพลินเบิกตากว้าง ไม่คิดว่าเขาจะพูดแบบนี้ เธอเถียงไปเพราะตั้งใจจะใช้หนี้ให้พ่อจริงๆ แต่ยังไม่ได้นึกถึงวิธีหาเงิน ไม่คาดคิดว่าเขาจะลำเลิกถึงเรื่องเก่าๆ
"ลินไม่มีทางไปขายตัว แล้วก็ไม่ไปเป็นเมียน้อยใคร!"
ก่อนพ่อจะไปรับตัวเธอแม่อยากให้เธอไปเป็นเมียเก็บของเสี่ยคนหนึ่ง พ่อเป็นคนฉุดเธอมาจากนรกขุมนั้นและเธอพยายามที่จะลืมมันแต่นายเวธน์กลับพูดถึง
"งั้นก็มาเป็นเมียฉัน อยู่ใช้หนี้ให้พ่อเธอจนกว่าฉันจะพอใจ"

@ซื้อผ่านเว็บจะได้ราคาโปรโมชั่นนะคะ

@คุณเวธน์ถนอมลงหมวดโรมานซ์นะคะ เป็นเรื่องเดียวในชุดที่มาหมวดนี้
ลองกดตัวอย่างก่อนได้ค่า
หวังว่าจะชอบหนุ่มๆ บ้านวงศ์วสุนันท์กับสามสาวแก๊งดอกไม้เหมียวๆ นะคะ
รักชอบฝากกดหัวใจให้หนุ่มๆ สาวๆ บ้านวงศ์วสุนันท์ด้วยค่า

ถนอม