ข้าแค่อยากใช้ชีวิตสโลวไลฟ์?ทำไมถึงยากนัก เล่ม 2 (จบ)

เป็นนักเขียนอิสระทำงานสุจริต อยู่ดีๆ ก็ถูกระบบน่าไม่อายพามาปล่อยทิ้งไว้ในยุคดึกดำบรรพ์ที่มีแต่สัตว์ประหลาดกับไดโนเสาร์เดินยั้วเยี้ยเต็มไปหมด นี่มันชีวิตสงบสุขบ้าบออะไรกัน ไอ้ระบบเฮงซวย! แกมันหลอกลวง!!
.....
หลังจากใช้ชีวิตในยุคหินจนเริ่มชินไปพร้อมกับเรื่องน่าปวดหัวมากมายที่เดินเรียงแถวมาเคาะประตูบ้าน กับเจ้าพวกเด็กข้างบ้านที่ชอบเข้ามาอ้อนเหมือนลูกหมาอยู่ทุกวัน พอนานวันเข้าจากลูกหมาในวันวานก็เริ่มกลายร่างเป็นเจ้าตูบตัวโตขึ้นทุกที


..สปอย..
เซรันแหงนหน้ามองท้องฟ้าในยามราตรีที่ถูกประดับประดาด้วยดวงดาวมากมายและพระจันทร์เสี้ยวที่มันกำลังจะเต็มดวงในอีกไม่กี่ราตรีข้างหน้า
เขารู้สึกว่าการมองท้องฟ้าที่รอบกายปราศจากตึกสูง บนท้องฟ้ามีกลุ่มดาวมากมาย รอบกายมีต้นไม้สูงเสียดฟ้า โอบล้อมด้วยสิ่งที่ธรรมชาติเป็นผู้รังสรรค์ขึ้น มันช่างเป็นโลกมหัศจรรย์ที่น่าอยู่ยิ่งนัก
อี้หานลอบมองคนที่นั่งข้างๆ ซึ่งตอนนี้กำลังเผยรอยยิ้มในขณะที่กำลังแหงนหน้ามองกลุ่มดาวที่กระจัดกระจายเกลื่อนฟ้า เขาพลันรู้สึกว่ารอยยิ้มของเซรันในวันนี้ช่างงดงามน่ามองกว่าทุกๆ วัน จนเขาไม่อาจละสายตามองสิ่งอื่นได้เลย
เซรันที่รู้สึกตัวว่าตนกำลังถูกจ้องมองอยู่ จึงละสายตาที่กำลังมองท้องฟ้าในยามราตรีหันมาสบมองกับคนที่กำลังจ้องเขาตาไม่กะพริบ
"จ้องข้าทำไม? "
อี้หานยังคงจ้องมองเซรันอยู่เช่นเดิมพร้อมทั้งเผยรอยยิ้ม "ข้าชอบที่เห็นเจ้ายิ้ม ชอบมากๆ เลยล่ะ มองเท่าไหร่ก็ไม่รู้เบื่อ"
เซรันรู้สึกจนใจขึ้นมาเล็กน้อย ทว่าบนใบหน้าก็ยังคงมีรอยยิ้มชวนมองประดับอยู่ไม่จางหาย
"ข้าเองก็ชอบเวลาที่เห็นเจ้ายิ้มเช่นกัน"
...................
ช่วงเวลาที่ได้ใกล้ชิดกัน มันทำให้อุณหภูมิของร่างกายค่อยๆ เพิ่มสูงขึ้นจนร้อนผ่าว หัวใจเต้นแรงขึ้นราวกับมันจะกระดอนออกมา ในชั่วขณะหนึ่งอี้หานกลับรู้สึกว่าตนต้องการมากกว่าอ้อมกอดนี้
เขาอยากสัมผัสคนคนนี้ให้มากขึ้น ทั้งยังอยากครอบครองเอาไว้คนเดียวไม่อยากแบ่งคนอื่น เมื่อความคิดนี้ปรากฏขึ้นมา หัวใจก็พลันเต้นโครมครามจนไม่อาจทำให้มันสงบลงได้ในเวลาอันสั้น
อี้หานขยับกายอย่างแผ่วเบาซุกตัวเข้าหาเซรันให้มากขึ้น ปล่อยให้ร่างกายของเราได้สัมผัสกันให้แนบแน่นขึ้นทุกขณะ ในใจยังคงวาดหวังถึงสัมผัสที่มากกว่านี้อยู่ร่ำไป ราวกับความต้องการของเขาไม่มีที่สิ้นสุด
เขาชอบเซรัน ชอบมาก ชอบมาโดยตลอด แม้จะเคยถูกปฏิเสธมาครั้งหนึ่งแล้วแต่เขาก็ยังคงชอบอยู่ มิหนำซ้ำยังชอบมากขึ้นเรื่อยๆ ชอบมากขึ้นทุกวัน และตอนนี้ก็ยิ่งชอบมากขึ้นไปอีก
..............