คือเธอตั้งแต่นั้น

(คำโปรย)
รมิตาเปลี่ยนแฟนไปครั้งแล้วครั้งเล่า ก็ไม่เคยมีใครมาทดแทนผู้ชายในใจที่อยู่ใกล้เธอแค่เพียงสายตา

เธอหลงรักเพื่อนสนิทอย่างศรัณย์เข้าเต็มเปา แต่ไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากเก็บความลับไว้อย่างนั้น หวังจะฝั่งกลบมันไว้อย่างนั้น..

ในเมื่อเป็นคนรักเขาไม่ได้ ก็ขอแอบรักในฐานะเพื่อนสนิทอย่างนี้ต่อไปแล้วกัน

-----------------------------------------------------------------------------------------------
(บางส่วนของเนื้อหา)

"ขอโทษด้วย"

"เรื่อง?"

"ตอนกลางวัน"

"แล้วหลบทำไม"

เห็นเงาเล็กผินหน้ากลับมาตอบ "...ไม่ชินมั้ง"

"ไม่ชินเรื่อง?"

"...ง่วงแล้วอะ"

ถ้าเธอหันมาจะเห็นว่าเขากำลังกลอกตาใส่ นึกจะง่วงก็ง่วงแล้วเขาที่ถูกกระตุ้นด้วยคำพูดที่ชวนงุนงง ตอนนี้นอนตาใสแล้วใครจะรับผิดชอบ

"อืม นอนเหอะ"

ตอบกลับเสียงขุ่นพร้อมหลับตาลงทั้งที่จะตีสามแต่เขาไม่ง่วงสักนิด เลยนอนพลิกตัวขยับหลายทีหวังจะท่าที่ถนัด ตัวเองได้หลับง่ายขึ้น พลิกตัวแทบตายสุดท้ายก็กลับมานอนท่าเดิมหันมองเธอ

คนที่เขาเข้าใจว่าคงหลับไปแล้วขยับตัวยุกยิกพลิกตัวกลับมาหา. เขาเลยรีบหลับตาลง แสร้งว่าตัวเองจมดิ่งเข้าเฝ้าพระอินทร์ไปนานแล้ว เขาจะไม่ได้สนใจเลยหากว่าคนที่พลิกตัวกลับมา ไม่ได้เอื้อมมือมาแตะลงบนผมหน้าเขาและพึมพำคนเดียว

"เราไม่ชินที่แกอยู่กับผู้หญิงคนอื่น"

"..."

"ไม่เคยชินเลย"

------------------------------------------------------------------------------------------------
*ราคาบนเว็บและแอนดรอยถูกกว่าบน ios นะคะ