Dear's Diary ไดอะรี่ของที่รัก

เปิดเทอมวันแรกของโรงเรียนใหม่ ปานหทัยก็ถูกรุ่นพี่สุดป๊อบทักทายด้วยวิธีสุดพิเศษ เด็กสาวที่มีความฝันจะใช้ชีวิต ม.ปลายอย่างเรียบง่ายธรรมดา เลยต้องมีภารกิจหาคำตอบให้หัวใจ เพราะในขณะที่รุ่นพี่ก็รุกหนัก แต่กลับมีอีกคนคอยมาทำให้ใจเต้นแรงอย่างประหลาด

มันก็ไม่อะไรหรอกถ้าคนคนนั้นไม่ใช่เพื่อนสนิทของเธอเอง .. ที่เป็นผู้หญิง

+++

อันตราย ..
ไม่ว่าความรู้สึกที่ทั้งบีบรัดอัดแน่นและลอยฟุ้งอยู่เต็มหัวใจในเวลานี้คืออะไร ปองกานต์ตระหนักได้แค่ว่ามันอันตรายมากๆ

นี่คือสุดเขตแดนของคำว่าเพื่อนสนิท หากมีใครสักคนทำอะไรที่ล้ำเส้นไปกว่านี้ จะไม่มีทางหวนกลับคืนมายังที่เดิมอีกตลอดกาล

แม้จะยอมรับอย่างจำนนว่าความรู้สึกนั้น ล้ำเส้น ไปนานแล้ว แต่เด็กสาวก็ยังภาวนาอย่างสิ้นหวังว่าปานหทัยคงไม่รับรู้หรือรู้สึกอะไร ในเมื่อฝ่ายนั้นยังแสดงออกอย่างสนิทสนม เชื่อใจ และไว้ใจ

แต่นั่นยิ่งทำให้ปองกานต์ยิ่งหวั่นไหว ใจก็ยิ่งเกเร

"ไหนล่ะจะทาไหมลิป"

น่าแปลกเหลือเกินที่ยังควบคุมน้ำเสียงให้เป็นปกติได้ถึงเพียงนี้ ทำเอาเจ้าตัวเล็กในอ้อมโอบถึงกับย่นจมูกใส่ คงลืมไปแล้วว่าตัวเองยังถูกเธอโอบเอวไว้ มุ่งมั่นแต่จะเถียงให้ได้เสียขนาดนั้น

"ก็อยู่นิ่งๆก่อนสิ อยากปากเลอะหรือไงกัน"

ปองกานต์กลืนคำว่า ไม่ ลงไปเพื่อที่จะได้อยู่นิ่งๆตั้งแต่นาทีนั้น แต่เมื่อต่างฝ่ายต่างเงียบเสียงที่ดังอยู่กลับเป็นเสียงหัวใจเต้นและลมหายใจของกันและกัน

ตึกตึก ..

ปองกานต์รู้สึกถึงสัมผัสนุ่มนวลที่กดลงตรงริมฝีปาก มันทั้งนุ่มและหอมจนอดนึกสงสัยไม่ได้ว่าริมฝีปากของคนที่กำลังตั้งอกตั้งใจทาจะให้ความรู้สึกเช่นเดียวกันนี้ไหมถ้าได้สัมผัส

เมื่อเผลอคิดก็เผลอตัวกระชับมือที่ยังโอบเอวเธอไว้ให้แน่นเข้า รับรู้ว่าเสียงหายใจของคนตรงสะดุดไปหนึ่งจังหวะพร้อมกับแรงกดที่ริมฝีปากหนักขึ้นเล็กน้อยคล้ายเป็นการตอบรับสัมผัสนั้น

อันตราย .. อันตรายเกินไปมาก