ดอกไม้ผ้าพารวย เล่ม 2 (จบ)

ข้ามมิติมาทั้งทีดันไม่มีมิติเก็บของหรือทักษะพิเศษเหมือนใครเขา แถมมาอยู่ในร่างของสาวใช้ผู้ต่ำต้อยอีก พอเกาะขาใหญ่ของนายท่านตระกูลลู่ได้อยู่มือไม่ทันเท่าไหร่ก็ดันมาถูกลอยแพเสียนี่ ทำเช่นไรดี?ค้าขายหรือ?

เรื่องย่อ
ลู่จวิน…

           ข้ารักท่าน…

           รู้ทั้งรู้แก่ใจดีว่าข้าเป็นแค่สาวใช้ผู้ต่ำต้อย  มิอาจแต่งงานเป็นภรรยาเอกร่วมผูกผมกับท่านได้

           ฐานะของเราแตกต่างกันไกลเหลือเกิน

           ข้าโง่งมใช่หรือไม่  ที่ตกหลุมพรางกับดักรักนี้จนถอนตัวไม่ขึ้น

           หากเลือกเกิดใหม่ได้  ข้าก็มิอยากเกิดเป็นแค่สาวใช้ของท่าน  ปรารถนาแต่เพียงเป็นภรรยาร่วมเรียงเคียงหมอนของท่านเท่านั้น…

…

           เมื่อโชคชะตากำหนดมาให้เยว่ซินถูกขายเป็นทาสผู้ต่ำต้อย นางจึงพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะโงหัวขึ้นมาจากโคลนตมนี้ให้ได้ หนทางแห่งความร่ำรวยมั่งคั่งไม่ได้ยากเย็นปานนั้น  การตัดเย็บประดิษฐ์ดอกไม้ผ้าอย่างมืออาชีพคือทางออกหนึ่งของนาง!

           กิจการตระกูลลู่ขยายใหญ่โตขึ้น ลู่จวินต้องการขยายสาขาไปต่างเมือง เขามองหาลู่ทางสร้างโอกาสและขยายเส้นสายของอำนาจ  เพื่อความมั่นคงทางการค้า  ความรุ่งโรจน์ของตระกูล  รวมถึงชื่อเสียงและเงินทองอันเป็นที่เชิดหน้าชูตานำพาตระกูลลู่ให้มีชื่อเสียงขจรขจายไปไกล  สมดังเจตนารมณ์ของบรรพบุรุษผู้ล่วงลับซึ่งเขาได้ให้คำมั่นสัญญาไว้  ลู่จวินจึงต้องการแต่งงานกับเสวียฟังเฟย…บุตรสาวคหบดีท้องถิ่นผู้ร่ำรวยอู้ฟู่เป็นภรรยา

           เยว่ซินเองเมื่อทราบข่าวตอนแรกก็รู้สึกตกใจมากกับสิ่งที่เกิดขึ้น

           กิจการของตระกูลลู่เจริญรุ่งเรืองทุกวันนี้ได้ นางเองก็มีส่วนลงแรงลงสติปัญญาทุ่มเทไปมิใช่น้อย  ออกความคิดเห็นแปลกใหม่ไปเสียตั้งมากมาย

           การบริหารธุรกิจการค้าให้ใหญ่โตนางก็ใช้ความรู้จากภพก่อนมาประยุกต์ใช้กับการค้าและอุดรอยรั่วแก้ปัญหา  ทั้งยังกำจัดอุปสรรคต่างๆนานาจนมลายสิ้น  จวบจนกระทั่งกิจการตระกูลลู่ยิ่งใหญ่เทียบเท่าทุกวันนี้

           แต่อย่าลืมสิว่า… นางก็เป็นเพียงข้าทาสบริวารผู้จงรักภักดีของเขาเท่านั้น ศักดิ์ฐานะไม่อาจต่ำต้อยด้อยราคาไปมากกว่านี้แล้ว

           แต่ยังไงเสีย  นางก็ไม่ยอมจำนนต่อชะตากรรมแต่โดยดีหรอก!

           เยว่ซินคนนี้จะไม่มีทางยอมแพ้ให้กับโชคชะตาที่อาจลงท้ายด้วยความรันทดสุดแสนอย่างเด็ดขาด!

           นางเองก็รู้ดีแก่ใจตั้งแต่แรกแล้วมิใช่หรือ!

           กิจการหลักของลู่จวินคือการค้าขายผ้าและตัดเสื้อผ้าให้กับบุรุษและสตรีผู้มีอันจะกินมิใช่หรอกหรือ

           เศษผ้าเก่าเก็บชิ้นเล็กชิ้นน้อยที่กองซุกถมเป็นภูเขาเลากาในห้องเก็บของนั่นเล่าจะทำเช่นไร

           เยว่ซินก้มหน้าปาดน้ำตาออกไป สะบัดทิ้งความเศร้าระทมทุกข์สุดหยั่ง  จากนั้นตรงดิ่งเข้าห้องเก็บเศษผ้าของร้านค้าตระกูลลู่อย่างกระปรี้กระเปร่า  ทุกฝีก้าวเต็มเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่นไม่ยอมแพ้ต่อชะตากรรม

           เศษผ้าสีสันสดใสเนื้อผ้าต่างชนิดลวดลายหลากหลาย นางมองพวกมันด้วยสายตาเป็นประกายวาววับด้วยแสงแห่งความหวัง

           เยว่ซินคนนี้จะร่ำรวยมีเงินทองเพื่อที่จะหาเลี้ยงตนเองให้ได้โดยไม่ต้องพึ่งพาบุรุษ!

           นางจะเสกสรรดอกไม้ผ้าอันสดใสสวยงามและน่าตื่นตาตื่นใจออกมาให้ได้

           วัสดุพร้อมแล้ว ฝีมือมีแล้ว เหลือแต่การเร่งลงมือทำเท่านั้น

           จะรอช้าอยู่ไย

           ต่อไปนางจะตกอยู่ในชะตากรรมแบบใดมิรู้ได้

           เขาจะแต่งภรรยาคนไหนเข้าบ้านเพื่อเฉดหัวนางทิ้งก็ไม่รู้เช่นกัน

           นางไม่อาจรอคอยความตายอยู่เฉยๆได้หรอก…

           นางต้องร่ำรวยมั่งคั่งเท่านั้นจึงจะเอาตัวได้รอด ไม่อย่างนั้นจะเอาอะไรไปเป็นแต้มต่อเพื่อยกระดับคุณภาพชีวิตในยุคโบราณแห่งนี้ได้กันเล่า

           ทันใดนั้นเอง  นางพลันเปล่งถ้อยคำให้กำลังใจตนเองดังกึกก้องในใจถึงสามครั้งด้วยกัน!

           รวย!

           รวย!

           รวย!



           ติดตามอ่านได้ใน

           ...ดอกไม้ผ้าพารวย...