เสี่ยวเฟิ่งน้อย นกนำโชคของท่านประมุข

คำโปรย
จ้าวหุบเขาเช่นเขาเฝ้าฟูมฟักเลี้ยงดูสาวใช้ตัวน้อยมาตั้งแต่ยังไม่ปักปิ่น แล้วคุณชายหน้าเหม็นพวกนี้คิดมาสู่ขอเสี่ยวเฟิ่งของเขาไปเป็นฮูหยิน คงไม่อยากตายดีแล้วกระมัง

สปอยล์
เหยียนคุนกับเหยียนลี่อินหน้าเสียรีบพยักหน้าโยนกบในมือทิ้งวิ่งตื้อเข้าเรือนใหญ่ไป ท่านแม่ท่านพ่อสองคนนี้ ท่านแม่ใจดีทั้งยังใจเย็นประดุจสายน้ำ ท่านพ่อจะเข้มงวดและไม่ค่อยยิ้มแต่ยังสัมผัสได้ถึงความรักใคร่ ทว่าสิ่งที่ท่านพ่อไม่ชอบที่สุดก็คือเด็ก ๆ ทำท่านแม่ปวดหัว ตอนนั้นท่านพ่อที่เคยโอนอ่อนผ่อนตามจะหน้าตาเคร่งเครียด คาดโทษไม่มีผ่อนปรน
เหยียนฮ่าวกลับถึงเรือนเห็นภรรยานั่งโบกพัดอยู่ข้างหน้าต่างก็นึกสงสัย “เกิดอันใดขึ้น”
“ท่านพี่ เลี้ยงเด็กยากจริง ๆ ข้าไม่มีแรงเหลือแล้ว”
เหยียนฮ่าวหัวเราะเสียงเบา เดินไปทรุดตัวนั่งลงข้างภรรยา เขาโอบประคองนางเข้าอ้อมแขน กล่าวเสียงเบา “เช่นนั้นก็ให้ข้าเลี้ยง ตอนนั้นข้าเลี้ยงเจ้ามาได้ ตอนนี้ข้าก็เลี้ยงลูกลิงสองตัวนี่ได้เช่นกัน”
อวี๋เฟยฮวาก็หัวเราะเช่นกัน นางยกยิ้มจาง พิงศีรษะอยู่ในอ้อมอกเขา “เช่นนั้นต้องรบกวนท่านพี่แล้วเจ้าค่ะ”