ปรารถนาอาญามาร

มั่นคงดั่งขุนเขา เร่าร้อนดุจสุริยา เสน่หาแห่งวาริน หลอมดวงใจเป็นหนึ่งใน...ใต้หล้า
“ฉันไม่เข้าใจคุณเลยสักนิด”
ผู้ชายคนนี้ไปขุดหาความมั่นใจแบบนี้มาจากที่ไหนกัน เขาถึงได้พูดจาเข้าข้างตัวเองโดยไม่รู้สึกเคอะเขินหรือว่ากระดากปากเลยแม้แต่น้อย
“คุณไม่จำเป็นต้องเข้าใจผมหรอก เพราะคุณคงไม่ติดอันดับผู้หญิงที่ผมคัดเลือกเตรียมไว้เป็นแม่พันธุ์ หลังจากสามเดือนผ่านไป เราก็จะกลายเป็นเพียงแค่คนแปลกหน้าต่อกันเท่านั้น”
สงสัยบิดามารดาของใต้หล้าคงไม่รู้ว่าพอโตขึ้นชายหนุ่มจะกลายเป็นคนปากคอเราะรายขนาดนี้ ถึงได้ปล่อยให้ชายหนุ่มลอยนวลโตขึ้นมา ไม่เอาขี้เถ้ายัดปากไปเสียก่อน
“คุณใต้หล้าค่ะ การที่คุณกลายเป็นคนที่มีพฤติกรรมเลวร้ายแบบนี้ เอ่อ…ขอโทษนะคะ แต่ฉันจำเป็นต้องถามจริงๆ คุณมีปัญหาส่วนตัวอะไรกับคุณแม่ของน้องตั้งใจหรือเปล่าคะ? คือฉันจำเป็นต้องเสียมารยาทถามแบบนี้ก็เพราะยังไม่พบหน้าภรรยาของคุณเลยตั้งแต่ก้าวเท้าเข้ามาที่นี่?”
“ผมไม่เคยมีเมีย!”
ชายหนุ่มปฏิเสธเสียงเข้ม วารีรำเพยคอหดบอกกับตัวเองในใจว่าหัวข้อเกี่ยวกับภรรยาของใต้หล้าคงเป็นหัวข้อต้องห้าม ทั้งที่มีน้องตั้งใจเป็นพยานแห่งความรักออกมาฟ้องอยู่ทนโท่ยังกล้าปฏิเสธเสียงแข็ง ผู้ชายอะไรไร้ความรับผิดชอบสิ้นดี!
“ถ้างั้น…หรือว่าคุณเคยเจ็บช้ำจากผู้หญิงมาก่อนใช่ไหมคะ ก็เลยทำทุกอย่างเพื่อประชดชีวิต”
“ผมไม่เคยอกหัก”
“ถ้าคุณไม่เคยอกหัก งั้นก็แสดงว่าคุณอาจจะมีปัญหาครอบครัว เช่นเป็นเด็กบ้านแตก คุณก็เลยโตมาอย่างขาดความอบอุ่น”
“ผมไม่ใช่เด็กมีปัญหา บ้านผมรวยมาก พ่อแม่ก็รักกันดี ฮันนีมูนทุกปีไม่เคยว่างเว้น”
“แล้วทำไมคุณถึงโตมาเป็นผู้ชายที่มีพฤติกรรมแบบนี้ล่ะคะ?”
“คุณอยากรู้จริงเหรอ?”
หญิงสาวพยักหน้างึกงัก อย่างน้อยถ้าเธอทราบปัญหาที่เป็นสาเหตุสำคัญ เธออาจจะช่วยขัดเกลาและโน้มน้าวทัศนคติของใต้หล้าเสียใหม่ เพราะยังต้องทำงานด้วยกันอีกถึงสามเดือนเต็ม
“คุณมีปัญหาอะไรบอกฉันได้เลยนะคะ ฉันพร้อมที่จะรับฟังและช่วยคุณแก้ไข”
“มันเป็นสันดาน”