see you in our 10 years

คุณเชื่อหรือเปล่าว่าคนเราสามารถย้อนเวลาได้?

แม้ว่าการใช้ชีวิตที่ผ่านมาจะน่าเสียดายมากขนาดไหน แต่ใจดีกลับไม่เคยพร่ำเพ้อถึงเรื่องเหนือธรรมชาติแบบนั้นเลยครั้ง เพราะเขารู้อยู่เต็มอกว่าความหวังมักทำให้คนทุรนทุราย ถึงตอนนี้จะเจียนตายอยู่แล้วก็ตาม

เขาว่ารักแรกมักให้อะไรเราหลายอย่าง และคงเป็นเพราะมันมีคำว่า 'แรก' ห้อยท้ายอยู่ ไม่ว่าจะจับมือกันครั้งแรก กอดแรก จูบแรก หรือแนบชิดกันครั้งแรก อาจเกิดขึ้นกับใครคนแรกได้ด้วยเหมือนกัน พวกเขาจะรู้จักความสุขในตอนนี้ สัมผัสความทุกข์ในวันครั้งหน้า และบางคนซาบซ่านไปด้วยกำหนัด หรืออาจพลาดพลั้งจนต้องจดและจำตลอดไป

ใจดีจดและจำเป็นอย่างดี

“อืม”

แม้สิบปีก็ไม่ลืม

***

“เรา..พอกันแค่นี้เถอะ”

แวงใคร่ครวญอยู่ทุกวันว่าตัวเขาไม่ควรจะพูดคำนั้นออกไป เป็นความผิดพลาดอย่างเดียวในชีวิตที่ยังนึกเสียดาย ถ้าหากเปลี่ยนไปคว้ามือเอาไว้ ถ้าหากขัดขวางการตอบรับง่าย ๆ แทนที่จะนิ่งเฉยละก็—ยิ่งคิดยิ่งอยากย้อนวันเวลา อยากพึ่งเรื่องเหนือธรรมชาติยิ่งกว่าใคร

รักแรกที่ไม่สมประกอบ แต่ก็รักมากที่สุด แม้สุดท้ายจะพยายามตัดใจโดยบินข้ามน้ำข้ามทะเลไปแดนอื่น แต่ใบหน้าในความทรงจำยังโผล่มาอยู่ในภวังค์ให้เห็นอยู่ทุกครั้งที่นอนหลับ

สิบปีแล้วก็ยังลืมไม่ได้

"แวง"

หรือแค่ไม่คิดจะลืม

"ค่าตอบแทนไง"

จนกระทั่งผู้ชายคนนั้นเข้ามา ทั้งที่หน้าตาไม่ได้มีส่วนใดคล้ายกับแฟนเก่า ไหนจะส่วนสูงที่ต่างกันอย่างเห็นได้ชัด ทว่าความคล้ายคลึงแปลก ๆ กลับส่งผ่านมายังปลายนิ้วมือให้รู้สึก พอยิ่งคิดเข้า เรื่องของผู้ชายคนนั้นก็ยิ่งวนเวียนอยู่ในหัว แวงไม่ชอบใจ เขา..ไม่ชอบใจเลยจริง ๆ