ชายาจอมมารในนิยายเรื่องนี้ไม่ใช่ชุ้น เล่มที่ 1 ( 2 เล่มจบ)

คำโปรย โอ๊ย!ฉันจะบ้าตาย ฉันหลุดมาอยู่ในนิยายที่ตัวเองยังแต่งไม่จบได้ยังไงกันเนี่ย แล้วต้องกลายมาเป็นนางร้ายที่พระเอกไม่เอา แถมสุดท้ายต้องมีหลัวเป็นจอมมาร ไม่นะ...ชุ้นจะต้องออกไปจากนิยายเรื่องนี้ให้ได้!!

เนื้อหาบางส่วน
ฉันเป็นนักเขียนที่บ้าไหมล่ะ ที่จับเอาตัวร้ายมาครองคู่กันเพียงเพราะว่าฉันอยากให้ตัวร้ายในนิยายของฉันมีความสุขบ้างก็แค่นั้น แต่พอตัวเองได้มาเป็นหลีซูหนี่ว์กลับไม่มีความสุขเอาเสียเลย ข้างกายฉันตอนนี้มีเพียงจอมมารหน้านิ่งที่ใช้พลังบังคับม้าวิเศษให้วิ่งอยู่ในอากาศพาฉันกับเขากลับเมืองมาร
ฉันแอบหันไปมองหน้าเขาอยู่หลายครั้ง อี้หนิงเฟิ่งยังคงปั้นหน้านิ่งเฉย ในบทที่ฉันวางพล็อตไว้คือจอมมารอี้หนิงเฟิ่งต้องรักนางร้ายซูหนี่ว์ตั้งแต่แรกเจอไม่ใช่เหรอ ทำไมเขาถึงได้นิ่งขนาดนี้ล่ะ ฉันมองเขาแล้วขบคิดไปเรื่อยเปื่อยด้วยความสงสัย
“เออท่านจอมมารข้าว่าท่านส่งข้าถึงแค่นี้ก็พอแล้วล่ะไม่ต้องให้ข้าไปยังแดนมารของท่านหรอก” ฉันยิ้มเผื่อว่าเขาจะใจดีปล่อยฉันไป ฉันจะได้หาวิธีหนีออกไปจากนิยายตัวเองเสียที มาอยู่กับเขาแบบนี้มันจะยิ่งทำให้เสียเวลา
“เจ้าไม่อยากไปชื่นชมแดนมารของข้าหรอกหรือ ข้าเตรียมทุกอย่างไว้ให้เจ้าโดยเฉพาะเลยนะซูหนี่ว์เพราะข้ารู้ยังไงล่ะว่าสักวันหนึ่งเราต้องได้เจอกัน”
หนิงเฟิ่งตวัดสายตา แล้วหันมายิ้มให้กัน
“หึ! เขาจะรู้ทุกอย่างล่วงหน้าดีกว่านักเขียนอย่างฉันได้ยังไง อย่าอวดตัวเองไปหน่อยเลย ทำอย่างกับว่าตัวเองรู้อนาคตอย่างนั้นแหละ”
ฉันเบะปากเบือนหน้าไปทางอื่น เกลียดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของจอมมาร ใจเอาแต่คิดหาทางรอดอยู่ตลอดเวลา
“ข้าตามหาเจ้ามาหลายร้อยปี ในที่สุดข้าก็พบเจ้าเฟิ่งหวง ชายาของข้า” เขาพูดพร้อมกับกลั้วเสียงหัวเราะ ฉันรีบมองเจ้าของเสียงหัวเราะข้างกายด้วยความตกใจ แต่ไม่ได้ตกใจอะไรมากนักเพราะรู้ว่าหลีซูหนี่ว์เป็นสัตว์วิเศษที่ถือกำเนิดมาจากเฟิ่งหวงไม่ใช่นกยูง แต่ตกใจคำว่าชายาของข้ามากกว่า หึ!มาอยู่ในโลกนิยายได้ไม่ทันไร ฉันก็กลายเป็นพระชายาของจอมมารอี้หนิงเฟิ่งไปแล้วเหรอ เร็วจริงๆ
“เฟิ่งหวงชายาของท่านเหรอ”
“เจ้าคือเฟิ่งหวงที่ข้าตามหามาหลายร้อยปี รอวันที่เจ้าจะถือกำเนิด ในที่สุดวันนี้ข้าก็เจอกับเจ้า ข้ารู้ว่าเหล่าเทพต้องการสังหารเจ้า แต่ตราบใดที่ข้ายังอยู่ตรงนี้ ข้าจะไม่ให้ใครมาทำอันตรายเจ้าได้อย่างเด็ดขาด ข้าสัญญา” จอมมารเอื้อมมือหนามากอบกุมมือน้อยของฉันไว้แน่น ดูเหมือนว่าเขาจะดีกับฉัน แต่ฉันรู้ว่าจอมมารอย่างหนิงเฟิ่งไม่เคยดีกับใครนักหรอก ถ้าคนๆนั้นไม่มีผลประโยชน์ต่อเขา
“นับแต่นี้ไปเจ้าคือชายาของข้า เราสองคนจะสร้างดินแดนของเราให้ยิ่งใหญ่ สามพิภพนี้ข้ากับเจ้าจะเป็นผู้ครอบครองทั้งหมด ทั้งพิภพสวรรค์ พิภพมารและพิภพมนุษย์ ทุกพิภพล้วนอยู่ในการครอบครองของข้ากับเจ้าดีหรือไม่เล่าหลีซูหนี่ว์”
“หึ! ที่ท่านต้องการพาข้ามาดินแดนมารเพราะว่าต้องการให้ข้าเป็นชายา อีกเหตุผลหนึ่งเพราะข้าคือเฟิ่งหวงที่ท่านตามหาอยู่ หากข้าไม่ใช่หงส์เพลิงท่านคงไม่ช่วยเหลือข้า ที่แท้ท่านเองก็ต้องการมีอำนาจวิเศษไม่ต่างจากเทพเหล่านั้น ต้องการครอบครองสามพิภพ”
“เดิมทีสามพิภพนี้พิภพสวรรค์คือผู้ครอบครองปกป้องดูแล ไม่ดีหรือหากเจ้าจะช่วยให้ข้าได้ครอบครองทุกดินแดน แล้วที่สำคัญข้าไม่มีวันทำร้ายเจ้าเหมือนเทพพวกนั้นหรอก” อี้หนิงเฟิ่งแสยะยิ้มพลางยื่นมือจับปลายคางของฉันเชยขึ้นมาช้าๆ ฉันรีบปัดมือจอมมารทิ้งไปด้วยความรังเกียจ ท้ายที่สุดแล้วหนิงเฟิ่งต้องการเพียงแค่ต้องการครอบครองหงส์เพลิง เพื่อให้ตัวเองมีพลังอำนาจวิเศษเท่านั้น ทั้งยังได้ครอบครองทั้งสามพิภพกลายเป็นจอมมารที่ยิ่งใหญ่ไปอีก
“ข้าไม่ยอมเป็นชายาของเจ้าแน่” ฉันลุกขึ้นยืนจากที่นั่งในขณะที่ม้าวิเศษกำลังวิ่งมุ่งหน้าไปยังดินแดนมารอย่างรวดเร็ว ยังไงฉันก็ไม่ยอมเป็นชายาของจอมมาร ฉันมาอยู่ที่นี่ต่อให้รู้ว่าซะตาตัวเองเป็นเช่นไร แต่ครั้งนี้จะขอเปลี่ยนแปลงซะตาตัวเองสักครั้ง


นักอ่านกดทดลองอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ
ซื้อผ่านWeb / Android ราคาจะถูกกว่า Apple (iOS) น้าา
ขอบคุณนักอ่านทุกคนที่ให้กำลังใจและสนับสนุนผลงานของยัยชัตเตอร์เสมอมาค่ะ