วิศวกรรมประสาทศรีภรรยาของท่านโสวฝู่ (เล่ม 1)

โจวเวย วิศวกรสาวห้าว สุดติดส์ เกิดอุบัติเหตุ (ถูกจัดฉากฆาตกรรมอำพราง) เครนตกใส่เสียชีวิตกลางไซน์งาน ปมทุจริตโครงการก่อสร้างมูลค่าพันล้านล้านหยวน แล้วฟื้นตื่นขึ้นมาในร่างของแม่ดอกบัวขาวนาม ‘โจวเวย’
นางต้องแบกรับหม้อดำไว้บนหัว ทั้งยังถูกเฟิงสิงอวิ๋น สามีไร้ใจขับไล่ไสส่งไปรักษาตัว (โรคประสาท สติวิปลาส) ที่บ้านบรรพบุรุษ
ด้วยความห้าวเต็มคาราเบล หัวขบถไม่เกรงใจใคร แต่ด้วยมีสกิลความรู้ด้านวิศวกรรม ‘หน้าไม้กล ปูนข้าวเหนียว)’ เข้าตา (ตก) สามีไร้ใจ และบางคนก็ตกหลุมพราง (รัก) ทั้งยังถูกวิศวกรสาวห้าวโบกปูนซ้ำโดยไม่ทันรู้ตัว
+++
(โปรยแซ่บๆ เจ้าค่ะ)
โจวเวยเลิกคิ้วใบหลิว พูดเสียงเฉื่อยเนือยอย่างอิดหนาระอาใจว่า…
“ในเมื่อจะมาขอร้อง ขอความช่วยเหลือจากผู้อื่น ก็ควรพูดหรือทําสีหน้า ท่าทางให้มันดีๆ หน่อยสิ!”
เฟิงสิงอวิ๋นหัวเราะเสียงเย็น “แล้วข้าพูดหรือทําสีหน้า ท่าทางไม่ดีที่ใด? มีความรู้นิดๆ หน่อยๆ ทำเป็นหยิ่งผยองพองขน”
เมื่อเห็นรอยยิ้มเย้ยหยันระคนเหน็บแนมบนใบหน้างดงามดุจหยก โจวเวยก็ให้หัวร้อนโกรธไฟลุก
“จ้า! พ่อคนเก่ง ถ้าเจ้าเก่งจริงก็อย่ามาขอร้องอ้อนวอนข้าสิ”
“เจ้า!...”
เฟิงสิงอวิ๋นที่โกรธจนพูดไม่ออก และทำอันใดโจวเวยไม่ได้…ได้แต่กำมือแน่นข้างกายไม่ให้เอื้อมมือไปบีบคอหรือบดขยี้สตรีโอหังอวดดีตรงหน้าให้แหลกคามือ
“ข้าจะรับเจ้ากลับจวนเว่ยอู่โหวอย่างสมเกียรติ จะมอบอำนาจจัดการดูแลจวนให้…”
โจวเวยแค่นเสียงเฮอะอย่างเย็นชา “ผู้ใดอยากจะกลับจวนโหวของท่านกัน ข้าต้องการหย่า!”
+++
“ฮูหยิน ไม่ร้องห้ามข้าสามีแล้วหรือ?”
โจวเวยที่หลุดหลงมัวเมาในจุมพิตแสนหวานหวนกลับคืนสู่การมีสติ
นางถลึงตาดุๆ ให้สามีไร้ใจที่จับกดแล้วฟัดนางแรงๆ แถมยังมองนางเหมือนได้รับชัยชนะใหญ่หลวง
“ยะ…อย่างไรซะ ห้ามไปก็ไม่ฟังอยู่ดี ฮึก!” พูดต่อว่าด้วยน้ำเสียงเจ้าแง่แสนงอน
“นั่นมันก็แน่อยู่แล้ว” เฟิงสิงอวิ๋นกระแทกกระทั้นอย่างใจเย็น
“จดจำใส่ใจใส่สมองไว้ว่าข้าคือสามีของเจ้า…เจ้าคือภรรยาของข้า และยังจะมีลูกด้วย!”
“ลูก! มารดามันเถอะ! มีแต่ผีนั่นล่ะที่จะอุ้มท้องคลอดลูกลิงให้ท่าน รอวันที่แม่หมูปีนต้นไม้ได้หรือมีปีกบินนั่นล่ะ อ๊ะ…”
“เด็กดื้อไม่รู้ดีชั่ว ถูกดุหรือตำหนิต่อว่าก็ไม่สำนึก ดื้อเช่นนี้ต้องโดนทำโทษ!”
เฟิงสิงอวิ๋นคำรามฮึ่มฮึ่ม แล้วลงโทษภรรยาตัวน้อยหัวขบถด้วยการกระแทกกระทั้นแรงๆ ทุกการขยับโยกราวกับร่างงามจะแตกเป็นเสี่ยงๆ
“หยุดนะ! อย่าทำกับข้าเช่นนี้”
+++
“ตื่นเถิด! เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก็ถือเสียว่าก้อนเมฆลอยผ่านตา จันทราในวารี เราเป็นได้แค่ ‘วันไนต์สแตนด์’ วินวินทั้งคู่”
ก้อนเมฆลอยผ่านตา จันทราในวารีรึ?”
เฟิงสิงอวิ๋นโกรธจนพูดไม่ออก
“วันไนต์ วินเวียน…อันใดของเจ้าฟังไม่รู้ความ!”
“สรุปง่ายๆ คือแค่ ‘เอากัน’ เอ๊ย! นอนด้วยกันสนุกๆ น้ำแตกแล้วแยกทาง!”
ดวงตาหงส์ทรงเสน่ห์เบิกกว้างเหมือนไม่อยากจะเชื่อหู
“เจ้า! สตรีหน้าหนาไร้ยางอาย พูดออกมาได้ไม่กระดากปาก หาความเป็นกุลสตรีไม่เจอสักกระผีก!”
โจวเวยไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระ “ท่านอย่าลืมสัญญาว่าจะหย่าข้าล่ะ”

#แนวจีนโบราณแฟนตาซีเกิดใหม่ #นางเอกเก่งประดิษฐ์เครื่องไม้เครื่องมือ ทำการค้า ทำอาหาร
#ทดลองอ่านตัวอย่างก่อนนะคะ ไม่ใช่แนวผ่านนะเจ้าค่ะ
#สายฟรี เดี๋ยวจะลงตอนพิเศษให้โหลดฟรีนะเจ้าค่ะ