อยากเป็นเสือแต่เหยื่อให้เป็นหมา

สวัสดีค่ะ นิยายเรื่องนี้เป็นพลอตที่เนเน่เคยคิดไว้นานมากแล้ว แต่ยังไม่เคยเขียนสักที เปลี่ยนปกมาแล้วหลายรอบ ก็ยังไม่ได้ใช้ ในที่สุดวันนี้ก็ได้เขียนคำว่าจบบริบูรณ์เสียที ดีใจมากมาย คล้ายส่งลูกชายเป็นฝั่งเป็นฝาไปได้อีกหนึ่งคน อย่างไรก็ฝากเอ็นดูพี่เสือด้วยนะคะ
ชื่อเรื่องนี้มีที่มาจากชื่อพระเอกนี่แหละค่ะ เขียนไปเขียนมาก็ชักหมั่นไส้ความมั่นหน้าของพี่เสือ ก็นิสัยพี่เขานี่มันหมาชัด ๆ เลยผุดชื่อเรื่องนี้ขึ้นมาแล้วเอามาใส่ปกเสียเลย
น้องน้ำหวานเด็กฝึกงานของพี่เสือจะเอาชนะใจเจ้าของรีสอร์ตกลางทะเลได้ด้วยวิธีไหน ไปลุ้นกันในเรื่อง มาเอาใจช่วยยายน้องที่โดนมองเป็นเหยื่อด้วยนะคะ (เอ๊ะ...หรือต้องเอาใจช่วยพี่เสือดีนะ)

ริมฝีปากของเขาเย็นเล็กน้อย
“น้ำหวานเคยได้ยินไหม ว่าขี่หลังเสือแล้วลงยาก” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ แววตากรุ้มกริ่มไม่น่าไว้ใจ
“อืม...เคยค่ะ” นันท์นลัทไม่รู้ว่าเขาถามเรื่องนี้ขึ้นมาทำไมตอนนี้ เธอยันกายขึ้นเล็กน้อยบนตัวเขา แต่ช่วงเอวกลับถูกชายหนุ่มกอดรัดเอาไว้แน่น
“แล้วน้ำหวานรู้ไหม...ว่าขี่หน้าเสือก็ลงยากเหมือนกัน”
"!!!"