พรรัก

มานีรู้สึกเหมือนหัวใจหยุดเต้นเอาเสียดื้อๆ ประกายบางอย่างจากหลุมดาวสีสนิมส่งสัญญาณสะกดบอกว่าอันตรายเป็นอย่างยิ่งหากจะยังนิ่งอยู่อย่างนี้...สมองตื้อจนไม่ยอมสั่งการใดๆ ขณะเดียวกันก็รับรู้ถึงจังหวะการเต้นของหัวใจถี่ขึ้น แรงขึ้นจนน่ากลัวจะหลุดออกมาจากทรวง หลุมดาวสีสนิมมีร่องรอยของการยิ้ม มานีเหมือนถูกดึงดูด...เหมือนถูกบังคับไม่ให้หันหน้าไปทางอื่น...เหมือนถูกบังคับให้เอนตัวเข้าหา และหล่อนเลือกหลับตาเมื่อรู้สึกจวนตัว

ในความมืดใต้เปลือกตาปิดสนิท มานียังคงรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นที่กระจายอยู่ใกล้ๆ ใบหน้า เสียงหัวเราะหึ หึ ของเจ้านายหนุ่ม ก่อนความเงียบจะเข้าครอบคลุม...มันเงียบจนหญิงสาวค่อย ๆ หรี่ตาขึ้นอย่างกล้าๆ กลัวๆ เพราะอยากรู้ที่มาของความเงียบ...ทว่าลืมตาขึ้นเพื่อจะได้หลับตาต่อ...เมื่อทันทีที่สายตาจับภาพได้ ใบหน้าของเจ้านายก็ฉกวูบลงมา

อุ่นจนร้อนตรงริมฝีปากที่ถูกปิดทับ แรงดูดดึงเบาๆ สร้างความรู้สึกหวิวไหวประหลาดไหลพล่านทั่วร่าง มือใหญ่อุ่นจัดของเขาประคองศีรษะไว้ดั่งบังคับไม่ให้ขัดขืนเบือนหลบ แรงดูดจากริมฝีปากอุ่นเคลื่อนไปจับมุมปากข้างโน้นข้างนี้อย่างหยอกล้อ หลังจากหายตกใจกับการจู่โจม หญิงสาวก็เม้มปากแน่นพร้อมกับกลั้นหายใจอย่างลืมตัว กะพริบตาถี่เพื่อยืนยันกับสติที่หลงเหลือว่า...นี่คือการจูบ...ริมฝีปากร้อนๆ ของเจ้านายยังคงคลอเคลียอยู่กับริมฝีปากของหล่อน...โอย...มานีจะทำอย่างไรดี...เกิดมาเพิ่งเคยถูกจูบ!