เล่ห์วิวาห์

พิธีแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างใหญ่โตในโรงแรมหรู ท่ามกลางแขกเหรื่อพากันร่วมความแสดงความยินดี บ่าวสาวมีใบหน้ายิ้มแย้มแสดงออกถึงความสุข พร้อมคำอวยพรจากผู้คนมากมาย อวยพรให้ทั้งคู่ครองรักกันยาวนานสืบไป

ทว่าภายใต้ใบหน้ายิ้มแย้มของเจ้าบ่าวนั้น เขากำลังทุกข์ระทมอย่างหนัก เฝ้าคิดถึงเพียงแฟนสาวที่คบหากันมานับสิบปี ความรู้สึกแตกต่างจากผู้หญิงที่นั่งด้านข้างแม้อยู่ในชุดเจ้าสาวแสนสวย แต่ไม่ได้ทำให้เขาพิศวาสเธอแม้แต่น้อย กลับกันเขารู้สึกรังเกียจราวกับเธอเป็นตัวเชื้อโรค

ความรักของเขากับแฟนสาวถูกแยกจากกัน เพราะเจ้าสาวที่ไม่ยอมปฏิเสธงานแต่งที่เกิดขึ้น สร้างความเจ็บแค้นให้เจ้าบ่าวอย่างถึงที่สุด

-------------------------------

“ยกเลิกงานแต่งซะ” คำพูดหนักแน่นของเขาทำให้ไรยาหุบยิ้ม หน้าชาขึ้นมา ก่อนเธอจะปั้นหน้านิ่งแล้วพูดขึ้น

“ความคิดนี้ หนูไม่ได้เป็นคนคิด และหนูก็ไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจด้วยค่ะ” เธอแทนตัวเองว่าหนู แน่นอนว่าเธออ่อนกว่าเขาเป็นสิบปี ก่อนชายหนุ่มจะวางช้อนลงแล้วจับจ้องมองเธอด้วยสายตาแข็งกระด้าง

“ไปปฏิเสธคุณย่า บอกว่าคุณมีแฟนแล้ว ไม่อยากแต่ง ไม่จดทะเบียน ไม่ชอบผม แล้วแต่จะหาวิธี เพียงแค่คุณเอ่ยปาก คนอย่างคุณย่าจะไม่มีวันบังคับ แต่ที่ทุกอย่างยังเป็นแบบนี้ นั่นเพราะคุณเห็นด้วยกับการแต่งงานที่จะเกิดขึ้น” ไรยาแน่นิ่งไปครู่หนึ่ง พลันมองกิริยาของเขาอย่างเงียบ ๆ แล้วฝืนยิ้มออกมา

“หนูทำแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ เมื่อเป็นความต้องการของคุณหญิงท่าน หนูไม่อาจปฏิเสธได้” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนอีกฝ่ายจะกำมือแน่น