รักเหนือเส้นขนาน

“คนบางคนเป็นเหมือนเส้นขนานต่อกัน มีโอกาสได้พบเจอแต่ไม่อาจรักกันได้”
เมื่อเธอและเขาต้องร่วมกันก้าวข้ามบทพิสูจน์แห่งรัก
*********************
“ไม่จอดตรงนี้แล้วไปจอดตรงไหน...” เธอว่ากลับ “แล้วคุณน่ะ ทำไมยังไม่ลงไปจากรถคนอื่นอีก”
“ของผมตั้งเยอะแยะจะถือขึ้นไปยังไงคนเดียวหมด” พูดจบก็หันหน้ามามองดวงหน้าสวย “คุณขึ้นไปส่งผมข้างบนห้องหน่อย”
“...”
“ทำไม หรือว่าคุณกลัวผมจะทำอะไรคุณ”
“เปล่าสักหน่อย”
มุกดาช่วยชายหนุ่มถือของมากมายขึ้นไปบนชั้นห้าสิบ ซึ่งเป็นชั้นเกือบสูงสุด เมื่อเข้ามาในห้องก็ต้องเบิกตากว้าง เพราะวิวห้องนี้สวยมาก
“คุณเอาของมาวางไว้บนโซฟาได้เลย” เจ้าของเสียงทุ้มเอ่ยขึ้น ขณะที่เขาตรงไปยังโซฟาชุดกลางห้องโถงกว้าง
“ผมหิวข้าว” จู่ๆ เจ้าของห้องชุดหรูหราก็พูดขึ้น
“นี่ฉันขับรถพาคุณไปซื้อของ ต้องเดินถือของตะลอนๆ ตามคุณไปทั่วห้างทั้งวัน ไหนจะพาคุณมาส่งที่บ้าน แถมยังช่วยยกของขึ้นมาให้อีก แล้วนี่ฉันยังจะต้องมาเป็นแม่ครัวทำกับข้าวให้คุณกินอีกเหรอ”
“ไม่ได้หรือไง” ออสตินถามกลับนิ่งๆ ตามแบบฉบับของเขา
มุกดาไม่พูดอะไร เธอยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกาที่ตอนนี้บอกเวลาหนึ่งทุ่มตรง ดึงสายตากลับขึ้นไปปะทะดวงตาคมกริบอีกครั้ง
“จะกินอะไรคะ”