ภูวิศร

รักแรกสำคัญสำหรับคุณหรือเปล่า?
สำหรับปลายฟ้า มันสำคัญมากพอ ขนาดที่ว่าเขาเปลี่ยนไป แต่หัวใจเธอกลับ...ไม่เคยลืม

------------------------------------------------------------------

"อยากทำมากขนาดนั้นเลยเหรอคะ" ปลายฟ้าถามเสียงสั่น มือข้างหนึ่งถูกยกปาดให้น้ำตาเม็ดน้อยหล่นร่วงไปแบบลวก ๆ

"อือ มีอารมณ์" นิ้วโป้งขวาลากไล้ไปตามริมฝีปากล่างของสาวน้อยอย่างอ้อยอิ่ง ขณะที่มือด้านซ้ายก็ลูบไล้เอวคอด ร่ำ ๆ จะยกให้สูงขึ้นกว่านั้นท่าเดียว "อย่างเธอก็พอใช้แก้ขัดได้อยู่ ให้โทรเรียกคนเมื่อคืนก็เกรงใจเขา ดึกแล้ว"

ชายหนุ่มพูดไปแล้วเห็นปลายฟ้ามองกลับมา น้ำลายในคอคนพูดก็ขมปร่า เพราะสายตาที่เขาเห็นนั้นมันเหมือนน้องน้อยในวันวาน คนที่...เคยแสนดี เรียบร้อย น่ารัก

แต่เวลานี้ เธอกำลังมองเขาเหมือนผิดหวังเหลือเกิน

ผิดหวังงั้นหรือ? แต่เธอจะผิดหวังทำไมกัน ในเมื่อก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาไม่ใช่เหรอ เมื่อกี้ยังบอกว่ารักไอ้ระยำนั่นมากอยู่เลย

"ทำไม? เจ็บเหรอปาย" ภูวิศรยิ้มเยาะ ผินใบหน้าหันไปทางอื่นเพราะอยากเก็บซ่อนบางความรู้สึกที่เคยมีมากล้นให้หล่นร่วงอยู่ก้นบึ้งของหัวใจ "จำไว้เถอะว่าสิ่งที่เธอเคยทำ ฉันเคยเจ็บมากกว่าเธอตั้งเท่าไร"

"งั้นก็ทำสิคะ"

"..."

"อยากทำก็ทำเลยสิ เผื่อความเกลียดที่คุณมี มันจะหายไปบ้าง"

ชายหนุ่มหันกลับมามอง เห็นดวงตาของเธอวาววับ ท้าทาย ก็พาให้ต้องขบกรามแน่นอีกครั้ง "อย่ามาท้าฉันนะปาย"

"ฉันไม่ได้ท้า อยากทำก็ทำเลยสิ มีอารมณ์เหมือนกันแหละ ใช้แก้ขัดในช่วงที่ไม่มีผัวก็ได้อยู่" ถ้อยคำท้าทายพาให้อารมณ์โกรธที่ลดลงกว่าครึ่งของภูวิศรพุ่งขึ้นจุดสูงสุดอีกครั้ง ชายหนุ่มส่งเสียงสบถหยาบคายบางคำแล้วฉุดกระชากร่างเล็กเข้าหา มือบีบสันกรามอีกฝ่ายแน่น

"ได้ อยากให้ทำอย่างนั้นจริงก็ได้ แต่บอกไว้ก่อนว่าผู้หญิงเกรดต่ำอย่างเธออย่าคิดจะมาเรียกร้องอะไรกับฉัน อย่าคิดว่าจะวิ่งโร่ไปบอกแม่ฉันแล้วก็จะได้แต่งงานกันนะ"

"..." ไม่มีคำตอบ มีเพียงดวงตาเจ็บช้ำมองจ้องมาโดยไร้การดิ้นรน

"เพราะนอกจากให้เงินแล้ว ฉันไม่คิดรับผิดชอบอะไรโสเภณี!" พูดจบ เขาก็บดจูบลงไปบนริมฝีปากคนตัวเล็ก กิริยารุนแรงอย่างไม่คิดถนอม สองมือก็ปลดเปลื้องอาภรณ์ของหญิงสาวด้วยอาการกระชากจนมันขาดวิ่น โหดร้าย ไม่ต่างจากสัตว์เดรัจฉานในฤดูผสมพันธุ์

ปลายฟ้าปิดเปลือกตาพร้อมรับแรงพายุที่โหมกระหน่ำ ในลำคอแห้งผากเพราะความปวดแปลบแล่นไปจุกอยู่ทุกส่วน ขณะที่เขากำลังระบายอารมณ์ที่อัดอั้น เขาก็กำลังทำลายหัวใจของเธอให้ย่อยยับตามไปด้วย

เธอเจ็บ แต่น้ำตาแม้เพียงหนึ่งหยดก็จะไม่ปล่อยให้รินไหล

อนิจจา ความรักของมนุษย์มักเป็นเช่นนี้เสมอ ครั้งหนึ่งเคยรักมากมายเท่าไร มาวันนี้กลับชิงชังใส่กันเสียจนลืมเลือนว่าในวันวานเคยรักกันมากขนาดไหน แต่ต่อให้วันเวลาจะเปลี่ยนแปลงเขาไปจนไม่เหลือตัวตน

สำหรับปลายฟ้า ทุกอย่างจะคงเดิมเสมอคือรัก...หมดหัวใจ


******************************************************************

นิยายเรื่องนี้เป็นหนึ่งในเซตบ้านไร่ใกล้รัก ซึ่งประกอบไปด้วย
- ภูวิศร (ลัลล์นรา)
- เตชิต (เธียรดา)
- อริย์ธัช (สามใบเถา)
- รังสิมันตุ์ (เฉาติ่ง)

หมายเหตุ - นิยายเรื่องนี้ให้ความรู้สึกดราม่าเล็กน้อย สงสารนางเอกบ้าง สงสารพระเอกบ้าง และพระเอกไม่โบ้ ไม่ได้ลงอย่างหมา แต่แค่ปากหมาค่ะ อิอิ (ไม่นอกกาย & ไม่นอกใจ)

- ราคาหน้าเว็บถูกกว่าราคาแอปเปิ้ลนะคะ แนะนำให้ซื้อผ่านหน้าเว็บแทนจ้า
- โปรดอ่านตัวอย่างก่อนกดซื้อค่ะ จะได้รู้ว่าถูกจริตกันไหม ถ้าไหวก็ไปต่อกันเลยค้าบบ

ขอบคุณทุกคนจากใจค่ะ



** หมายเหตุ **
ไรต์มีการเปลี่ยนแปลงนามปากกาจากลัลล์นรามาเป็นสรัลมินท์นะคะ ขอฝากนามปากกาสรัลมินท์ไว้ให้คุณนักอ่านติดตามเพิ่มอีกสักนามนะคะ ขอบคุณทุกท่านที่ให้การสนับสนุนมาโดยตลอดค่ะ