เสพอสูร

“ถูกต้องค่ะ เพราะเราทุกคนเกิดมาเพื่อมีความสุขนี่คะ”
“ไม่ใช่ฉัน”
“ทำไมคะ”
“ไม่ใช่ทุกคนที่จะเกิดมาเพื่อมีความสุข ฉันเกิดมาเพื่อเจอกับความทุกข์ แล้วส่งต่อความทุกข์นั้นให้คนอื่น”
“ไม่หรอกค่ะ” มารีจับมือกอร์เวนไว้ เธอไม่รู้ว่าเขาพบเจออะไรมาบ้าง แต่หลังจากได้ใช้ชีวิตด้วยกันมา เธอรู้ว่าเขามีบาดแผลในชีวิตที่ใหญ่อยู่เหมือนกัน
เขาฝันร้ายในตอนกลางคืน และมักมีสีหน้าเครียดขรึมอยู่เป็นนิจในยามปกติ
“ถ้าเป็นแบบนั้น หนูคงไม่มีความสุขมากแบบนี้เวลาที่อยู่กับคุณ”
กอร์เวนยิ้มบาง ถึงจะพูดเหตุผลของตัวเองดีแค่ไหนก็ต้องแพ้ให้มารีทุกครั้งไป เธอช่างเป็นคนที่ทำให้เขาลืมตัวตนของตัวเองได้เสมอเลยจริง ๆ
“งั้นเหรอ แต่ว่าฉันอยากให้เธอ...” กอร์เวนจับมือเธอขึ้นมาจูบหลังมือ ใช้ดวงตาสีน้ำตาลอันเย้ายวนจับจ้องดวงตาใส แล้วหลุบตาลง
มองที่ริมฝีปากอิ่ม บ่งบอกให้เธอรู้ว่าเขาปรารถนาจะครอบครองมัน
“...รู้สึกอย่างอื่นมากกว่าเวลาอยู่กับฉัน”
“รู้สึกอะไรคะ”
“รู้สึกหื่นไง”
มารีควรจะชินกับคำพูดสองแง่สองง่ามของเขาได้แล้ว แต่ไม่เลย เธอไม่ชิน และคงไม่มีวันชินง่าย ๆ ด้วย การสนทนากับผู้ชายร้ายกาจแบบเขาต้องใช้ความหน้าทนอย่างมากเลย
“ถึงจะรู้สึกแบบไหน มันก็มีความรู้สึกมีความสุขอยู่ด้วยเสมอค่ะ ถึงจะหื่น แต่ก็หื่นแบบมีความสุขไงคะ”
“ยายตัวแสบ”
“อะไรคะ” เธอหัวเราะที่เห็นสีหน้าผิดหวังของเขา
“เหนื่อยจะเถียงกับเธอจริง ๆ นอนดีกว่า” ร่างสูงหันศีรษะไปข้างหน้าแล้วหลับตาลง แต่มือยังเกาะกุมมือเล็กอยู่ไม่ยอมปล่อย
“นี่”
เสียงเรียกเบา ๆ จากคนข้างกายดึงให้เธอหันไปมอง เธอพบว่าเขายังหลับตาอยู่ แต่ริมฝีปากหยักขยับพูดเบาๆ
“ถึงยังไงฉันก็อยากให้เธอชอบฉันมาก ๆ แต่อย่ารักฉันเป็นอันขาดอยู่ดี จำไว้นะ แค่ชอบก็พอ อย่าได้รักฉัน”
มารีไม่รู้ว่าเขาพูดอะไร เรื่องแบบนั้นมันสั่งกันได้เสียที่ไหน
คนใจแคบ เธอเคยเห็นแต่คนไม่เคยรักใคร แต่นี่...เป็นคนประเภทไม่ยอมให้ใครมารัก
“ไม่รับปากนะคะ”
กอร์เวนลืมตาขึ้นทันที เขาทำตาดุใส่เธอ ทว่ามารีก็เอาแต่ยิ้มไม่สะทกสะท้าน
“แล้วถึงเวลาฉันทิ้ง อย่าน้ำตาเช็ดหัวเข่าก็แล้วกันนะ”
“อันนี้...หนูรับปากค่ะ”
‘โว้ย !’ กอร์เวนตะโกนในใจ มารีช่างขยันทำให้เขาหงุดหงิด ‘จะน่ารักอะไรนักหนาวะ’

**************
คำเตือน ซื้อในเว็บถูกกว่า รักไรท์กดซื้อผ่านลิ้งก์ที่เพจอุณหภูมิปกตินะคะ
ปล. นักเขียนกดอัพโหลดไฟล์แก้ไข นักอ่านที่ซื้อแล้วสามารถอัพเดทไฟล์ได้เลยนะคะ ขออภัยในความผิดพลาดด้วยค่ะ