ราชนาวีเสน่หา

“ผมจูบคุณแค่นี้พอไหมครับ”
“พอแล้ว เอาหน้าคุณออกไปให้ห่างจากหน้าฉันเลย”
โชติกาตอบเสียงเบาเหมือนกระซิบ เพราะไม่อยากให้คนอื่นได้ยินและรู้สึกหน้าร้อนผ่าวกับพฤติกรรมแสนอุกอาจของเขา
ไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้จะสอดลิ้นเข้ามาในปากของเธอ
“จูบต่ออีกนิดไม่ได้หรือครับ”
แฟรงค์ก้มมาถามเสียงเบาหวิว ความรู้สึกที่ได้สัมผัสสาวสวยคนนี้ ทำให้หัวใจเขาหวั่นไหวได้อย่างประหลาด เขาคงเป็นบ้าไปแล้วที่รู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงที่เพิ่งเห็นหน้ากันครั้งแรก
“แค่นี้ก็พอแล้วล่ะ คุณไม่อาย แต่ฉันอาย”
โชติกาบอกเสียงเบาๆ พยายามระงับอารมณ์โกรธอย่างสุดฤทธิ์ ไม่คิดว่าเขาจะช่วยเธอจนเลยเถิดขนาดนี้
ก็รู้อยู่หรอกว่าการดึงเขามาช่วย เป็นเรื่องไม่สมควร แต่การเล่นจนสมจริงสมจังแบบนี้ ทำให้เธอเริ่มรู้สึกตัวว่าคิดผิดถนัดที่ดึงเขามาช่วยให้แผนที่วางเอาไว้สำเร็จ
“เอามือออกไปจากเอวฉันได้แล้ว”
“คุณดึงผมเข้ามาเองนะ ผมก็ต้องทำให้มันสมจริงสมจัง เหมาะสมกับฐานะแฟนของคุณหน่อยสิครับ”
แฟรงค์ก้มลงมากระซิบบอกเบาๆ และไม่ลืมที่จะขอรางวัลอีกฟอดหนึ่งจากสาวสวยในอ้อมกอด
ความสนิทสนมที่ปรากฏต่อหน้าพวกเขา สร้างความตกใจ แปลกใจ ไม่สบอารมณ์และเกลียดชังในหัวใจของใครบางคนได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะภัทริยา