ดลธี

ดลธี (ใหญ่เป็นพิเศษ ที่ไม่ใช่ตอนพิเศษ)
นี่เป็นเรื่องราวของคนที่จริงจังกับทุกเรื่องในชีวิต กับคนที่ไม่เคยจะจริงจังกับอะไรในชีวิตเลย
#############
“เลิกเอาขนมมาให้ฉันได้แล้ว”
“ผมพอใจ”
“แต่ฉันไม่พอใจ”
เขากวาดมองใบหน้าบึ้งตึงของเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะพยักหน้ารับ
“ผมเห็นแล้วว่าคุณโมโห”
“…”
“แต่คุณก็โมโหตลอดเวลาอยู่แล้ว…สำหรับผมนะ”
คิ้วเรียวขมวดมุ่น เธออยากด่าเขาสักคำสองคำ แต่ท้ายที่สุดแล้วหญิงสาวก็เลือกที่จะพูดดีๆ ดีกว่าด่าเขาให้เสียเวลา
“ทำไมฉันต้องมาต่อปากต่อคำกับคุณด้วย”
เขายิ้มจนดวงตาคมเล็กหยี และมันก็ทำให้คนที่กำลังหงุดหงิดรู้สึกว่ามุมปากของตนเองเหมือนจะมีปัญหาอีกแล้ว
เธออยากยิ้ม
คำถามคือทำไมเธอจะต้องอยากยิ้มตอบผู้ชายที่เป็นตัวปัญหาแบบเขาด้วย
“คุณชอบ”
“…”
“แม้คุณจะไม่อยากรับ แต่คุณชอบต่อปากต่อคำกับผม แล้วคุณอาจจะมองผมหรือรอยสักบนตัวของผมด้วยท่าทางหงุดหงิดไม่พอใจ แต่คุณคงไม่รู้ตัวว่าเวลาที่คุณเผลอ คุณจะมองหามัน…อยู่ตลอด และอยากรู้แทบตายว่าไอ้บ้าแบบผมสักตรงไหนบ้าง”