Cinderella 3225 ตอน ซินเดล

“คุณเป็นอย่างนี้เสมอเหรอคะ คุณคิดว่าสามารถควบคุมทุกคนบนโลกได้งั้นเหรอ อิชเลย์ โทมัส แม็คโดเวลล์...”

ซินเดลเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นแกมเยาะหยัน หญิงสาวยืดตัวลุกขึ้นเดินอ้อมโต๊ะไปยืนข้างเขา แล้วนั่งลงบนตักชายหนุ่มด้วยท่าทางยั่วยวนที่สุดเท่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะทำได้

“...น่าเสียดาย คิดว่าฉันกลัวคำขู่ของคุณงั้นเหรอ เปล่าเลย...”

หญิงสาวเอ่ยขณะโอบแขนรอบคอสามีตามกฎหมายของเธอ พร้อมๆ กับขยับใบหน้าเข้าใกล้คนที่กำลังมองดูเธออย่างประเมิน ก่อนที่เขาจะหลับตาลงเมื่อริมฝีปากอ่อนนุ่มของเธอสัมผัสริมฝีปากของเขาอย่างแผ่วเบา แล้วผละออก ชายหนุ่มลืมตาขึ้นสบดวงตาท้าทายของหญิงสาว

“ฉันไม่ใช่คนเดิมแล้วค่ะ มิสเตอร์แม็คโดเวลล์ ฉันเป็นในสิ่งที่ฉันเป็น เอาละ ดูเหมือนฉันจะมีเรื่องให้ทำในวันพักร้อนของฉันเยอะทีเดียว...อ๊ะ! อื้อ”

ซินเดลกำลังจะลุกจากตักของอิชเลย์อย่างนางพญา แต่เธอกลับถูกรั้งร่างเข้าสู่อ้อมกอดของชายหนุ่มอีกครั้งพร้อมๆ กับได้รับสัมผัสที่ร้อนแรงยิ่งกว่า
ซินเดลแทบช็อกกับสัมผัสที่เธอไม่ได้เตรียมใจตั้งรับมาก่อน แต่เมื่อเขาเริ่มเธอก็พร้อมสู้ เธอจะไม่ยอมให้เขาเอาเปรียบแล้วมาพูดลับหลังได้ว่า เธอยอมสยบเพราะต้องการเขา เขาไม่มีค่าขนาดนั้น สองหนุ่มสาวต่อสู้กันด้วยสัมผัสที่เร่าร้อนกันอยู่พักใหญ่ แต่เป็นฝ่ายชายที่จำต้องยุติการต่อสู้นี้ด้วยตัวเขาเอง

“ให้ตายเถอะซิน”

ชายหนุ่มพึมพำขณะสบดวงตาวาวโรจน์ ที่ปนเปไปด้วยทั้งความรู้สึกโกรธและอารมณ์หวานของอีกฝ่าย อิชเลย์อยากจะบีบคอผู้หญิงคนนี้เท่าๆ กับอยากร่วมรักกับเธอให้สมกับที่เธอทำกับเขาไว้อย่างเจ็บแสบเมื่อห้าปีที่แล้ว แต่นั่นต้องไม่ใช่ตอนนี้ เขากับเธอมีเรื่องต้องทำมากกว่ากิจกรรมบนเตียงฉันสามีภรรยา แม้ว่าเรื่องนั้นจะสำคัญมากก็ตาม แต่ตอนนี้ยังมีอีกเรื่องที่สำคัญกว่า

“เราควรคุยกัน” อิชเลย์พูดเสียงขรึม
ซินเดลถลึงตามองเขา แล้วก้มลงมองกระดุมเสื้อที่ถูกปลดออกตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ เธอลุกขึ้นจัดการเสื้อผ้าอันล่อแหลมอย่างรวดเร็วพร้อมกับพูดขึ้นว่า

“เราก็กำลังคุยกันอยู่ มิสเตอร์แม็คโดเวลล์ ซึ่งฉันได้ข้อสรุปว่า พรุ่งนี้จะย้ายออกจากบ้านหลังนี้ไปหาที่อยู่ใหม่...”
ซินเดลพูดถึงตรงนี้ก็หันกลับมาสบตาอิชเลย์ ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงกระด้างว่า “และฉันจะทำให้แน่ใจว่า บ้านใหม่ของฉันจะไม่มีสมาชิกที่ไม่ได้รับเชิญอยู่ด้วย นั่นคือ บทสรุปและคุณควรกลับบ้านของคุณได้แล้ว”

อิชเลย์ลุกขึ้นยืน ความสูงของเขาทำให้ซินเดลต้องถอยหลังไปสองสามก้าว เพื่อไม่ต้องเงยหน้ามองมากเกินไป เธอไม่มีวันยอมให้ความสูงของเขามาข่มเธอได้หรอก หญิงสาวคิด

“ผมเห็นด้วยกับข้อสรุปของคุณ ที่ควรย้ายออกจากบ้านหลังนี้ให้เร็วที่สุด...แต่บ้านใหม่ของคุณมีเพียงที่เดียวเท่านั้น คุณภรรยาที่รัก”

ใบหน้าของซินเดลนิ่งขึงไปกับคำเรียกของเขา ก่อนจะเปลี่ยนเป็นขาวซีดเพราะคำพูดต่อมาของผู้ชายที่เหมาะกับคำว่า ‘ร้ายกาจ’ อย่างกับมันมีขึ้นเพื่อเขาโดยเฉพาะ
“นับตั้งแต่วันพรุ่งนี้คุณต้องไปอยู่บ้านของผม”
“ไม่มีทาง” ซินเดลโต้ขึ้นทันควัน
“มีทางแน่”

“ฉันจะฟ้องหย่า และศาลต้องรับฟังเพราะเราไม่ได้อยู่ด้วยกันตามเวลาที่กำหนดแล้ว” ซินเดลเถียงโดยยกข้อเท็จจริงตามที่กฎหมายกำหนดมาอ้าง
ชายหนุ่มยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ซินเดลเกลียดยิ้มแบบนี้ของเขานัก เพราะครั้งสุดท้ายที่เห็นเขายิ้มอย่างนี้ เขาได้แย่งของที่มีค่าที่สุดของเธอไป

“ผมจะร้องขอต่อศาล ให้ยืดเวลาไกล่เกลี่ย คุณก็รู้นี่ อัตราการเกิดของประชากรโลกตอนนี้ลดน้อยลงทุกที คุณไม่คิดเหรอว่า ศาลจะให้ความเห็นอกเห็นใจกับผมเป็นพิเศษ เมื่อผมบอกว่า ผมอายุเท่านี้แล้วแต่ภรรยาของผมไม่สามารถให้ทายาทกับผมได้ ทั้งที่ผมได้รับโวตว่าเป็นผู้ชายที่น่าจะเป็นสามีที่ดีที่สุดในโลก”

ซินเดลกำมือแน่น เมื่อข้อความยกยอผู้ชายตรงหน้าในนิตยสารโลกวันนี้เมื่อหลายสัปดาห์ก่อน ลอยเข้ามาในหัวเธอ
“คุณมันบ้า!”
“ผมจะบ้าให้มากกว่านี้อีกครับคุณผู้หญิง เพราะเดิมพันของผมมันสูงกว่านั้น จริงไหม”

“คุณต้องการอะไร” ซินเดลพยายามระงับอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่านแล้วถามขึ้นอีกครั้ง
“เวลาพักร้อนของคุณ...ทั้งหมด”