เพราะเธอคือหนึ่งเดียวของหัวใจ

เพราะเธอคือหนึ่งเดียวของหัวใจ
------------------------------------------------------
เพียงเพราะความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนทำให้อดีตเพื่อนอย่าง "พีรวิชญ์" และ "ฟาริดา" ต้องมาอยู่ด้วยกันเพื่อดูแลลูกในท้อง ทว่าการกลับมาใกล้ชิดกันอีกครั้งกำลังจะทำให้หัวใจที่ถูกปิดตายมานานถูกเปิดขึ้นอีกครั้ง

“แต่งงานกันไหมฟาง”

“ไม่ต้องแต่งหรอก แค่คุณบอกกับแม่ฉันว่าเราเป็นแฟนกันก็พอ”
------------------------------------------------------
“คุณทำบ้าอะไรเนี่ย ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ” มือเล็กทั้งสองข้างผลักดันแผงอกแกร่งเอาไว้ เพราะถ้ามันบดเบียดกับอกอวบอิ่มของเธอคงไม่ใช่เรื่องดีนักหรอก
“พีรู้นะว่าฟางคิดอะไรอยู่” ว่าแล้วร่างสูงใหญ่ก็เดินพาคนตัวเล็กไปที่เตียง วางคนในอ้อมแขนลงบนเตียงนุ่มแล้วขยับตัวไปนั่งข้าง ๆ ฟาริดาที่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระขยับตัวนั่งชิดหัวเตียง มือเล็กหยิบหมอนขึ้นมากอดไว้
“ฉันจะคิดอะไรมันก็เรื่องของฉัน ลงไปจากเตียงของฉันเลย”
“กลัวพีเหรอ” ฟาริดาไม่ได้กลัวอีกฝ่าย แต่ไม่อยากให้เขาเข้ามาใกล้ชิดเธอจนเกินไป ถึงเธอจะรู้ดีว่าพีรวิชญ์ไม่ใช่คนที่จะบังคับข่มเหงใคร กระนั้นเธอก็ไม่อยากเอาตัวเองไปเสี่ยงให้เกิดเรื่องอะไรอีกแล้ว
“ไม่ได้กลัว” หญิงสาวตอบออกไปตามความจริง เธอไม่ได้กลัวพีรวิชญ์ แต่กลัวใจตัวเองต่างหาก
“ไม่กลัวแล้วทำไมต้องไปนั่งติดหัวเตียง กอดหมอนแน่นแบบนั้นล่ะ” เมื่อเห็นสายตาล้อเลียนแล้วฟาริดาก็ยืดตัวขึ้นเล็กน้อย ขยับร่างกายมานั่งกลางเตียง ทว่ามือยังกอดหมอนเอาไว้แน่นเหมือนเดิม
“พูดมาก ไปนอนได้แล้ว ฉันง่วง” ฟาริดาผลักหัวไหล่ของอีกฝ่ายแล้ววางหมอนลง มือเล็กพยายามดึงผ้าห่มขึ้นมา แต่ทำไม่ได้เพราะคนตัวใหญ่นั่งทับมันไว้
“ขอพีคุยกับลูกก่อนได้ไหม” ว่าแล้วชายหนุ่มก็ขยับตัวลุกขึ้นดึงผ้าห่มให้อีกฝ่าย มือใหญ่จัดหมอนให้ฟาริดานั่งพิง สายตาคมกริบมองใบหน้าหวานก่อนจะเลื่อนลงมองที่หน้าท้องของเธอ
“ก็ได้ แต่ห้ามนานเกินไปนะ” ว่าแล้วฟาริดาก็เอนหลังพิงหมอน มือเล็กหยิบไอแพดที่วางอยู่บนหัวเตียงขึ้นมา อีบุ๊กคู่มือสำหรับคุณแม่มือใหม่ถูกเปิดขึ้นพร้อมอ่าน ทว่าดวงตาคู่สวยกลับไม่ได้จับจ้องที่อุปกรณ์รูปทรงสี่เหลี่ยมในมือ แต่มันกลับจดจ่ออยู่ที่เสี้ยวหน้าของคนที่ทิ้งตัวลงนอนข้างกายและมือใหญ่ที่เอื้อมไปจับท้องของเธออย่างอ่อนโยน
“ฟางอ่านหนังสือให้ลูกฟังทุกคืนเลยเหรอ” เสียงนุ่มทุ้มถามออกมาพลางโน้มใบหน้าลงแนบกับท้องของฟาริดา
“คุณ…” หญิงสาวขยับตัวเมื่อรู้สึกว่าพีรวิชญ์ใกล้ชิดเธอจนเกินไป ถ้าเขาจะคุยกับลูกเธอก็ไม่ว่า แต่ทำไมต้องซบหน้าลงกับท้องของเธอด้วยเล่า
“พีอยากจูบลูก ขอจูบหน่อยไม่ได้เหรอ” พอได้ยินคำถามเจือความออดอ้อน ฟาริดาก็ใจอ่อน เธอไม่ขยับตัวออกห่างจากเขาอีก ยอมให้เขาได้ใกล้ชิดกับลูก ถึงแม้ว่าคนเป็นแม่จะรู้สึกร้อนวูบวาบเป็นอย่างมากเมื่อได้รับสัมผัสจากคนคนเดิมที่ทำให้ร่างกายนี้แทบจะหลอมละลาย
“จะจูบก็จูบเร็ว ๆ”
พูดออกไปด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว แต่หัวใจกลับไหวยวบเมื่อพีรวิชญ์บรรจงจูบหน้าท้องขาวเนียนผ่านเสื้อนอนเนื้อบางเบาอย่างอ่อนโยน สัมผัสจากริมฝีปากหยักที่แม้จะมีเนื้อผ้ากั้นเอาไว้ไม่ได้ทำให้ความร้อนในร่างกายของฟาริดาลดลงเลย ตรงกันข้ามมันกลับทำให้หญิงสาวร้อนรุ่มมากขึ้นต่างหาก ชายหนุ่มจูบลูกน้อยในท้องแล้วก็เงยหน้าขึ้นมองแม่ของลูกที่จ้องมองเขาอยู่ ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อ ดวงตาคู่สวยคล้ายจะสั่นไหว มือเล็กที่เคยจับไอแพดเอาไว้ตอนนี้กลับวางมันลงข้างกาย
พีรวิชญ์เห็นอากัปกิริยาของหญิงสาวแล้วก็รู้ว่าเธอรู้สึกอย่างไร เขาหยัดกายลุกขึ้นนั่ง มือใหญ่ละจากหน้าท้องขาวเนียน ยกขึ้นจับใบหน้าหวานเอาไว้ โน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ ๆ จนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกันอย่างชัดเจน ริมฝีปากหยักคลอเคลียใกล้ชิดกลีบปากสวย

“จูบลูกแล้ว...จูบแม่ต่อได้ไหมครับ”
------------------------------------------------------
*กรุณาอ่านตัวอย่างก่อนซื้อ
*ผู้ใช้ IOS แนะนำกด safari ซื้อผ่านเว็บ Meb แล้วค่อยกลับมาเปิดอ่านจากแอปพลิเคชัน Meb จะได้ราคาถูกกว่านะคะ
*นิยายโรแมนติก ดรามา จบดีสายสุขนิยม
*อัปเดตไฟล์พิสูจน์อักษรแล้ว หากพบคำผิดนักอ่านแจ้งได้เลยนะคะ ทั้งนี้นักเขียนจะปรับแก้ไขให้เร็วที่สุดค่ะ
*ถ้าชอบนิยายเรื่องนี้รบกวนกดหัวใจให้เรตติ้งหรือรีวิวสั้น ๆ ให้กำลังใจนักเขียนด้วยนะคะ

ขอบคุณทุกกำลังใจและแรงสนับสนุนค่ะ

ติดต่อนักเขียนได้ที่
Facebook: writerwayla
Twitter: @WAYLA_WT