ขอสามีในปีชง

“พรุ่งนี้วันฟ้าเปิด ลื้ออย่าลืมตื่นมาขอพรนะอาปี วันดีๆ แบบนี้ร้อยปีจะมีแค่ครั้งเดียว”

เพราะบ้าบิ่นทำตามคำทักของอาแปะซินแสหน้าออฟฟิศแท้ๆเชียว ชีวิตหลังจากนั้นของเธอถึงได้มีแต่เรื่องวุ่นๆ
แบบนี้จะโทษใครดี...
โทษเธอที่ดันระบุเจาะจงขอตัวเลือกคนที่จะมาเป็นสามีคือเขา
หรือโทษสวรรค์ที่เหวี่ยงเขาให้เข้ามาในชีวิตเธอแล้วทำท่าจะผูกติดไปชั่วนิจนิรันดร์

"โอยอาแปะ ไหนว่าวันนั้นวันดีร้อยปีจะมีสักครั้งใครขออะไรก็ได้ตามปรารถนาไงล่ะ"
"แล้วลื้อม่ายล่ายตามที่ขอเหรออาปี"
"ไอ้ได้มันก็ได้แหละ แต่มันหลุดสเป็กไปหน่อยนาอาแปะ"
"หนายลื้อลองบอกมาซีว่ามันหลุกสเป็กยังงาย"
"นั่นสิ! ผมหลุดสเป็กตรงไหนช่วยบอกผมหน่อยสิปีระกา"
ปีระกาถึงกับสะดุ้งโหยงเมื่อเสียงคุ้นหูดังแทรกเข้ามาระหว่างที่เธอกำลังปรับทุกข์กับอาแปะ ยังไม่ทันหันไปมองเสียงอ้อแอ้ก็ดังตาม
"แอ๊ๆ แอ๊ แอ๊..."
ปีระกากลอกตาบนพร้อมกับถอนหายใจพรืด เธอขอคู่บุญหนุนนำ แต่เหมือนจะมีเจ้ากรรมนายเวรผูกติดมาด้วย
'งือ...พระแม่ใจร้าย รู้ทั้งรู้ว่าไอ้ปีเกลียดเด็ก ยังจะส่งผู้ชายเรือพ่วง มาให้ไอ้ปีขนลุกขนพองอีก!!'

เธอชอบผู้ชายบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่พอฉีกซองเทใส่ชามใส่น้ำร้อนพร้อมกินก็จริงแต่ไม่ต้องมีเครื่องเคียงเป็นเรือพ่วงลำโตแบบนี้มาด้วยก็ได้

ฝากเรื่องราวน่ารักน่าเอ็นดูของ 'เจ้าปี' ปีระกาสาวอารมณ์ดีมีเมตตาต่อทุกคนยกเว้นเด็กไว้ด้วยนะคะ นิยายเรื่องนี้เขียนไว้หลายปีแล้ว แต่ยูร่าเพิ่งเอามารีไรท์และแต่งต่อจนจบลงในที่สุด

ว่าแต่ใครกันนะผู้ชายหลุดสเป็กที่พระแม่ส่งมาให้เจ้าปี ไปอ่านกันเถอะค่ะ

ขอกำลังใจจากทุกคนด้วยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกการสนับสนุนค่ะ