จันทร์โลมดิน

คำโปรย
ผู้หญิงสองคนเปรียบดั่งดวงจันทร์ ที่ส่องแสงลงมากระทบดิน...
คนหนึ่งเขารัก แต่อีกคนเขากลับทำลาย...
กว่าจะรู้ว่าใครคือดวงจันทร์ของหัวใจ...ทุกอย่างก็สายเกินไปเสียแล้ว
++++++++++

ตลอดเวลาที่ผ่านมา หล่อนเคยมั่นใจว่าตัวเองมีค่า มีความสำคัญ แต่วินาทีนี้เป็นต้นไป ไม่อาจคาดเดาได้เลยว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้น บางที เด็กสาวที่เคยสดใสและเคยดีคนนั้น อาจกำลังจะตายลงอย่าง...ช้าๆ
หญิงสาววางมือลงบนหน้าท้องที่ยังคงแบนราบของตนด้วยความรู้สึกบอกไม่ถูก แน่นอนว่าไม่มีความยินดี เพราะหนึ่งชีวิตที่เกิดขึ้นไม่ได้เป็นที่ต้องการของใครแม้กระทั่งตัวหล่อนเอง

จะทำอย่างไรกับอนาคตอันใกล้ เก็บเอาไว้ก็รังแต่จะสร้างความอับอายและผิดใจกับคนในครอบครัว หล่อนจะกลายเป็นแกะดำที่ทำตัวเหลวแหลก ทำเรื่องลับหลังไม่พอ ยังปล่อยให้เด็กเกิดมาประจานทั้งตัวเองและคนอื่น

ทางเดียวที่จะจบปัญหาทุกอย่างก็คือ...กำจัด

หัวใจกระตุกวูบ รู้สึกใจหายเมื่อคิดแบบนั้น หล่อนรู้ว่าการทำแท้งเป็นบาปมหันต์ ทว่าจะให้เก็บเขาเอาไว้ก็เป็นเรื่องยากสำหรับหล่อนเช่นกัน

จะบอกพ่อของเด็กก็ไม่ได้ บอกใครก็ไม่ได้ เก็บเอาไว้ก็ไม่ได้ ปล่อยไว้ก็ไม่ได้อีก

จะทำอย่างไรดี เราควรทำอย่างไรดี

+++++++++

เขาไม่เคยเฉลียวใจว่าเมื่อเติบโตเป็นผู้ใหญ่ ความรู้สึกนึกคิดของคนเราจะซับซ้อนและซุกซ่อนอะไรเอาไว้มากมาย ยิ่งไปกว่านั้น ยังเลือดเย็นและเห็นแก่ตัวได้อย่างมหาศาล
เช่นดั่งตัวเขา แม้รักคนหนึ่ง แต่ก็ทนมองอีกคนหนึ่งเป็นของคนอื่นไม่ได้ เก็บหล่อนไว้ในส่วนลึก ซุกซ่อนเอาไว้ในมุมมืด ขณะเดียวกันก็ยกย่องอีกคนอย่างเปิดเผย ในนาทีนี้หากถามหาคนที่เลวที่สุด ก็คงไม่มีใครเลวเกินไปกว่าเขาอีกแล้ว...

ปล. ไม่มีนอกกายนอกใจค่ะ