ที่รักของคนเถื่อน (หนังสือเสียง)

‘เพราะอุบัติเหตุในครั้งนั้น ทำให้เขาสูญเสียคู่หมั้นที่รักหมดหัวใจ
และ...เธอคือผู้ที่ต้องรับผิดชอบ’

โปรยปราย เรียกน้ำย่อย

“จะไปไหน”
“ขอโทษนะคะ ฉันว่าเราไม่เคยรู้จักกัน” เพราะพยายามมองแล้วแต่ชายตรงหน้าไม่คุ้นตาเลย ทำให้ตันหยงพยายามเดินเลี่ยงออกมา แต่ก็ถูกชายคนนั้นตามเข้ามาขวางเอาไว้อีกครั้ง
“แน่ใจเหรอว่าเราไม่เคยรู้จักกัน” เอ่ยจบทิวาก็สบตาตันหยงตรงๆ และนั่นก็ทำให้เธอตกใจที่รู้ว่าคือเขา ไม่คิดว่าระยะเวลาเกือบสามเดือนที่ไม่ได้เจอหน้ากัน ทิวาจะเปลี่ยนไปได้มากถึงขนาดนี้
“คุณทิวา!”
“ฉันถามว่าเธอจะไปไหน” เสียงห้วนเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง ทั้งๆ ที่เขารู้คำตอบดีอยู่แล้ว คำถามจากเขาทำให้ตันหยงอึกๆ อักๆ ขึ้นมา
“คือว่าฉัน...”
“จะหนีไปใช้ชีวิตอย่างมีความสุขที่ไหนไม่ทราบ”
“ฉันไม่ได้หนีค่ะ ฉันแค่จะไป...” ยังไม่ทันที่ตันหยงจะเอ่ยบอกว่าเธอแค่จะตามไปดูแลพี่สาว ทิวาก็เอ่ยแทรกขึ้นเสียก่อน
“ลืมไปแล้วหรือไงว่าเธอสัญญาอะไรกับฉันไว้”
“ฉันไม่เคยลืมว่าจะไถ่โทษเรื่องที่เกิดขึ้นให้คุณ” นี่คือสิ่งที่ตันหยงตั้งใจจะทำตั้งแต่แรก
“ไม่ลืมก็ไปกับฉัน” เอ่ยจบทิวาก็คว้าเข้าที่ข้อมือของตันหยง แล้วออกแรงรั้งให้เธอเดินตามมา แต่เพราะยังไม่รู้ว่าเขานั้นจะพาเธอไปที่ไหน ตันหยงจึงยื้อไว้
“จะไปไหนคะ”
“เธอมีสิทธิ์ถามด้วยเหรอ”

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“คุณกับตันหยงเป็นคู่รักประเภทไหนคะ”
“ยังไงครับ” ทิวาเอ่ยถาม นั่นเพราะยังไม่เข้าใจความหมายที่ดาหลาต้องการจะสื่อ
“ก็เช่นเป็นคู่รักที่ไม่มีเรื่องปกปิดกันหรือว่าความลับฉัน ความลับเธอ อะไรแบบนี้นะคะ”
“น่าจะอย่างแรกนะครับ ผมกับตันหยงเราไม่มีความลับอะไรที่ต้องปกปิดกัน”
“ตันหยงเคยขับรถชนคนตาย คุณก็รู้อย่างนั้นเหรอ”
“ครับ” เสียงทุ้มเอ่ยรับ พร้อมจับจ้องมายังดาหลา เพราะอยากรู้ว่าเธอจะพูดอะไรต่อ
“แล้วตันหยงเคยบอกคุณหรือเปล่าว่าเคยหนีตามผู้ชายไป และก็ไปอยู่กับผู้ชายที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าคนนั้นตั้งหลายเดือน ป่านนี้คงถูกปู้ยี่ปูยำหมดแล้ว อันที่จริงฉันก็ไม่ควรพูดเรื่องนี้หรอกนะคะ แต่เห็นว่าคนดีๆ แบบคุณไม่ควรจะถูกตันหยงหลอก” ดาหลาใส่ไฟน้องสาวเป็นชุด นั่นยิ่งทำให้ทิวารู้นิสัยที่แท้จริงของเธอว่าเป็นคนยังไง ไม่แปลกใจเลยสักนิดที่วันนั้นเธอจะโยนความผิดให้ตันหยงรับเพียงคนเดียว
“ไม่เป็นไรครับ ผมรับได้”
“คุณว่าอะไรนะคะ” สีหน้าของดาหลาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เพราะไม่คิดว่าผู้ชายจะรับเรื่องนี้ได้ง่ายดายเช่นนี้ ทั้งๆ ที่ตันหยงนั้นทำตัวเหลวแหลก
“ผมรับได้ครับ”
“นี่คุณซื่อหรือโง่กันแน่เนี่ย ผู้หญิงดีๆ ไม่รักกลับมารักของเหลือเดนคนอื่น น่าขยะแขยง”
“สำหรับผมผู้หญิงเหลือเดนแต่จิตใจบริสุทธิ์ ยังมีค่ามากกว่าผู้หญิงที่ภายนอกดูดีแต่จิตใจนั่นต่ำตมเหมือนใคร...บางคน” ขณะเอ่ยทิวาก็มองตรงมายังดาหลาเพื่อซื่อความนัยมาถึงเธอ แต่ดูเหมือนดาหลาจะยังไม่รู้ตัว

----------

ฝากนิยายเสียงเรื่อง ที่รักของคนเถื่อน ด้วยนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ