วิกฤตเซี่ยงไฮ้ไม่ไร้รัก

ดูเหมือนฟ้ายังพอมีตาที่ให้พริ้มเพรา แซ่คง สาวน้อยวัยสิบแปดและหนูน้อยทั้งสามได้ย้อนฝ่ากระแสเวลามาตกที่เกาะด้านเหนือมหานครเซี่ยงไฮ้ อย่างน้อยทั้งสี่ชีวิตก็มีที่พักพิงชั่วคราว
แต่ด้วยคำว่าโชคชะตา ถ้าทุกอย่างมันง่ายเพียงแค่ตื่นมากินแล้วก็นอน อย่างนั้นคงจะไม่เป็นไร แต่นี่เธอต้องย้ายข้ามฝั่งมาเป็นครูสอนภาษาอังกฤษยังเขตเมืองเพื่อเอาตัวรอด ที่ซึ่งเรื่องราวจะบังเกิดนี่สิ
...
“พี่เว่ยหนูจะเดินเร็วๆค่ะ” พริ้มเพราผงกแหงนดวงหน้าจิ้มลิ้มแสนบึ้งตึงบอกร่างตระหง่านซึ่งกุมมือตนอยู่
“ท้องอยู่ครับ คุณท้องอยู่” นักธุรกิจหนุ่มดุขึ้นด้วยสายตาแสนเข้ม
“ท้องสามเดือนค่ะ” ร่างบอบบางไม่ยอมแพ้
“สามเดือนก็ท้องครับ ลูกผมอยู่ในนั้น” เว่ยหรี่ม่านบังตาดุขึ้นอีกครั้งด้วยท่าทางจริงจัง ทั้งทิศทางของสายตาจรดอยู่ที่ร่างเล็กงาม
“คนท้องหลายคนยังวิ่งได้เลยค่ะ ปล่อยมือหนูนะ ปล่อยซี่” เด็กสาววัยสิบเก้ามุ่ยดวงหน้าทั้งพยายามจะสลัดฝ่ามือใหญ่ที่กำลังกุมกระชับมือเล็กของตน