พักใจไปกับคานส์

ผมหนีความว้าวุ่นใจจากเมืองใหญ่มาพักใจที่เชียงคาน
ก่อนจะกลับไปร่วมงานแต่งงานของแม่
แต่…
ผู้ชายที่ถือช่อดอกไม้ในโบสถ์คนนั้น
เขาคือคนที่ผมวันไนต์สแตนด์!


********

“มีอะไรให้ช่วยมั้ย?” คานส์ถามอย่างห่วงใยจากใจจริง เพราะเขาเห็นคนน้องหอบงานมาทำทุกวัน ไหนจะถูกเขารังแกทุกคืน เวลานอนจึงเหลือแค่ไม่กี่ชั่วโมง
คานส์เลื่อนฝ่ามือไปนวดคลึงให้ที่บ่า รพีกรรู้สึกสบายจึงทิ้งศีรษะไปพิงแผงอกของเขา
“ช่วยหื่นให้น้อยลงหน่อย”
คานส์หลุบลงมองใบหน้าหวานที่บัดนี้แหงนขึ้นมาสบตาเขา
“ก็อ่อยให้น้อยลงสิ”