ไม่ได้อยากเป็นนางร้าย

คำว่าครอบครัวอบอุ่นเป็นสิ่งที่ทุกคนพึงปรารถนา ยกเว้นเธอ...
เด็กสาวที่ทำตัวร้ายกาจเพื่อให้ครอบครัวแตกแยกร้าวฉาน
ในเมื่อเธอไม่มีความสุข ใครก็ไม่มีสิทธิ์!

ถึงเธอจะร้ายแต่เขาจะเอา ‘ยัยตัวร้ายที่รัก...’

“ไม่เจอกันตั้งนาน หล่อขึ้นนะ”
คนหล่อขึ้นได้แต่มอง นึกอยากกอดแล้วหอมหัวเหลือเกินแต่ทำไม่ได้ หลายเดือนไม่ได้เจอกันเลย คิดถึงจะตาย
“คิดถึงพี่ชายข้างบ้านคนนี้มั้ยครับ”
ดรัลดาส่ายหน้าเล็กน้อย เธอไม่คิดว่าตัวเองเหงาเลยสักนิดจนกระทั่งได้เจอหน้าเขา
“ไม่นะ ไม่คิดถึง แต่อยากได้ของฝากมากกว่า”
ชายหนุ่มหัวเราะ “ของฝากมีแน่ แต่ต้องบอกคิดถึงก่อน”
หญิงสาวหัวคิ้วกระตุกนิดๆ
โมเม้นท์แบบนี้ไม่ใช่พี่น้องแล้วนะพี่จ๋า
“จีบป่ะเนี่ย”
“ใครจีบ? คิดมาก”
โกมินทร์ยังคงปากหนัก แอบรักไปก่อนพ่อขอไว้
“พี่ยังไม่มีแฟนจริงๆ เหรอ?”
โกมินทร์เลิกคิ้ว “ทำไม? ไม่เชื่อที่คนอื่นพูดเหรอ” อุตส่าห์ส่งเลขาคนสนิทไปเล่าประวัติคร่าวๆ ให้ฟังแล้วเชียว
“ก็แค่อยากรู้ ได้ยินจากปากคนอื่นไม่สู้ได้ยินเองกับหูไง” คือบรรยากาศมันพาไปอ่ะค่ะ
“จริงๆ ก็อยากมี แต่พ่อยังไม่ให้จีบ”
อ้อ...พ่อหวงนี่เอง ดรัลดาพอเข้าใจได้ ระดับคุณหนูนี่เนอะ
“แล้วรันล่ะ ทำไมยังไม่มีแฟน” เขาไม่พลาดที่จะถาม
ดรัลดาทำท่านึก “ไม่รู้สิ ไม่มีใครจีบมั้ง รันไม่ใช่ผู้หญิงที่ดี ร้ายจะตาย ใครจะจีบเนอะ”
ชายหนุ่มเลิกคิ้ว “รู้ตัว?”
“รู้สิ พี่ก็เคยเห็นแล้วนี่ เป็นถ้ำมองไม่ใช่รึไง”
“ใครถ้ำมองครับ เสียงดังลั่นขนาดนั้น ไม่มองได้ไงไหว”
หญิงสาวหัวเราะ “งั้นครั้งหน้า ถ้ารันหาเรื่องแม่เลี้ยงอีก จะทะเลาะกันเบาๆ ดีป่ะ”
โกมินทร์ส่ายหน้าเล็กน้อย “ฟังดูครึกครื้นดีนะ”
“สนุกสนานทุกวัน มีสีสันสุดๆ”
“จริงดิ”
“อือ...”
ให้บ้านแตกยิ่งดี หากครอบครัวของพ่อแตกแยกก็ยิ่งดีใหญ่
มีประกายมาดร้ายฉายฉานในดวงตาแวววาวของดรัลดา ทั้งยังมีความวาดหวังบางอย่างเผยออกมารางๆ
โกมินทร์ลอบถอนหายใจสังเกตเธอเงียบๆ

หมายเหตุ:แถมเล่มพิเศษ 'พี่โหดโหมดคลั่งรัก'

***เล่มเดียวจบ