ตราบาปรักอสูร Precious Love

อนรรฆวี เคยหลงผิดคิดเกลียดชังเธอเพราะเป็นลูกของศัตรู แผนการทวงคืนแค้นในตอนนั้นสร้างตราบาปให้กับ กชมน อย่างแสนสาหัส หลังปล่อยเธอไป เขาสั่งให้คนเฝ้าดูแล้วจะกลับมารับ แต่แล้ว...
หญิงสาวก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย!
โชคชะตาไม่ได้โหดร้ายเกินไปนัก แต่ก็ปล่อยให้อนรรฆวีรออยู่หลายปี การเจอกันอีกครั้ง ความหวังคือให้เธออภัย โดยใช้ลูกชายตัวน้อยเป็นแต้มต่อ เขาทำคะแนนความเป็นพ่อนำโด่งมาแต่ไกล แต่หัวใจที่สำนึกแล้วคงต้องรอให้เธอเห็นใจ นานแค่ไหนก็ยอม...

“ถ้าเธอพูดง่ายๆ เชื่อฟังฉัน และตามใจฉัน จะไม่มีคนงานหน้าไหนได้ขึ้นมาบนห้องนี้” อนรรฆวีขู่แกมบังคับ แววตาเอาจริงเอาจัง
“ได้ ฉันจะเชื่อฟัง” หญิงสาวรับคำน้ำตานองหน้า รองรับความป่าเถื่อนของเขาแค่คนเดียว ยังดีกว่าผู้ชายอีกมากหน้าหลายตา และหวังว่าความโหดร้ายมันจะจบสิ้นลงสักวัน...ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
“ดีมาก” ชายหนุ่มชมด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่อ่อนโยนขึ้นจนคนเห็นตาโพลง และต้องกะพริบตาปริบๆ กับภาพที่เห็น แต่มันก็คงเป็นเพียงภาพลวงตาเมื่อมีน้ำเสียงเหี้ยมเกรียมดังตามมา...
“ที่นี้ก็ลุกขึ้นมาอาบน้ำทานข้าวได้แล้ว”
กชมนรีบกัดฟันฝืนตัวพยุงร่างร้าวระบมขึ้นจากเตียงนอนยับยู่ยี่นั้นอย่างลำบาก แสดงถึงความกระตือรือร้นต่อคำสั่งของเขา ทว่าร่างเล็กที่อ่อนแรงเกินไปก็ทรุดตัวลงกลับไปนอนบนเตียงนั้นเหมือนเดิม
“ต่อให้เธอเจ็บกว่านี้ ฉันก็ไม่เห็นใจเธอหรอก” เขาว่าลอดไรฟัน ก่อนใช้มือแข็งดั่งคีมเหล็กและร้อนจนผิวที่ร้อนอยู่แล้วแทบไหม้เกรียมกระชากร่างเล็กขึ้นจากเตียง จนผ้าห่มผืนน้อยหลุดร่นให้เห็นร่างอิ่มเปลือยเปล่าของเธอ
“อย่า” กชมนร้องหวีดก่อนรีบคว้าผ้มห่มมาคลุมร่างบอบช้ำให้พ้นสายตาดั่งไฟของเขา
“จะปิดทำไม ฉันเห็นของเธอทุกซอกทุกมุมแล้วเมื่อคืน”

*********************************************************

“สัญญา...สัญญากับฉันได้ไหม ว่าคุณจะรักสิงโต จะดูแลสิงโตเป็นอย่างดีที่สุด จะรักลูกเหมือนอย่างที่ฉันรัก”
คนที่ไม่คิดจะกลับไปอยู่ในนรกกับพญามัจจุราชถามเสียงขื่นขม เจ็บหัวใจราวกับมีมีดเล่มใหญ่ปักอยู่
เธอรักลูกมากกว่าสิ่งใดในโลกนี้
ทว่าเธอก็เกลียดกลัวเขาอย่างมิอาจหาคำใดๆ มาเปรียบเทียบได้เช่นกัน
“สัญญาสิครับ พี่รักลูกมาก และรับรองว่าจะดูแลลูกและบัวให้ดีที่สุด” อนรรฆวีตอบเสียงจริงจังทันควัน ใบหน้าหล่อเหลาฉายแววยินดีปรีดา ไม่นึกว่าจู่ๆ หญิงสาวจะยอมรับข้อเสนอของเขาอย่างง่ายดายราวกับว่าไม่เคยมีเรื่องบาดหมางใจกันมาก่อน...
“สัญญานะคะ ถือเป็นการไถ่โทษในสิ่งที่คุณเคยทำไว้กับฉัน” กชมนย้ำอีกครั้ง ราวกับอยากตอกย้ำให้ล้ำลึกไปถึงก้นบึ้งหัวใจของอสูรร้าย ที่เธอหวังว่าอย่างน้อยเขาจะมีความรักต่อบุตรชายของเธออย่างที่เขาลั่นปากไว้
“สัญญาครับ ให้พี่ได้ชดใช้ความผิดที่เคยทำไว้นะครับ”
คนที่สำนึกผิดขอโอกาสแก้ตัวจากใจจริงอีกหน มือหนาเอื้อมมากุมมือน้อยๆ นั่นดั่งกำลังยืนยันความจริงใจของเขา และจากนี้ไป ไม่ว่าจะเป็นเดือนหรือดาวเขาก็จะสรรหามาให้เธอจงได้
“ตกลงค่ะ ฉันจะยอม ฉันจะยอมให้สิงโตไปอยู่กับคุณ”
กชมนพยักหน้าตอบด้วยใบหน้าที่เศร้าสร้อยสุดชีวิต กลีบปากอิ่มขบกันจนมันห้อเลือด น้ำตาที่น่าจะไหลทะลักเหมือนน้ำป่าไหลหลากบนดวงหน้าหวานซีดเผือดกลับไหลย้อนเข้าไปในหัวอกคนเป็นแม่ที่กำลังจะโดนพรากลูกไปต่อหน้าต่อตา
หากไม่มีลูกน้อย เธอก็ไม่ขอมีชีวิตอยู่บนโลกนี้อีกต่อไป...

*นิยายเรื่องนี้หมดสัญญากับสนพ แสนรัก (ไลต์ออฟเลิฟบุ๊คส์) ค่ะ นักเขียนเอามาขายอีบุ๊กเอง ไม่ได้เปลี่ยนเนื้อหา แค่รีไรท์คำพูด คำบรรยายนิดหน่อยเท่านั้นค่ะ