เมื่อวันฝนพรำ

“ถ้าไม่อยากให้ผมบอกกับคนอื่นว่าคุณแอบแต่งนิยายในเวลางาน คุณต้องเขียนให้ผมเป็นพระเอกดีๆ อย่าเขียนให้เป็นตัวร้าย”
“แบบนี้ก็ได้หรอคะท่านประธาน”

**********************************************************************

“เมลขยะอะไรเนี่ย” แม้ปากจะสงสัยแต่มือก็ไวกว่า เธอกดเข้าไปดูเมลที่มีชื่อแปลกๆ ส่งมา ยิ่งอ่านก็ยิ่งจ้องตาเขม็งมากยิ่งขึ้น เนื้อหาในเมลที่ส่งมาคงไม่ได้ตัวเล็กจนเธอต้องเพ่งสายตาดูขนาดนั้นหรอกนะ แต่มันเป็นเนื้อหาที่แทบจะเอาเรื่องของเธอไปเขียนในนั้นเลยก็ว่าได้

เจ้าสาวชวนฝัน
เรื่องราวของพนักงานสาวบริษัทธรรมดา หน้าตาธรรมดา ฐานะธรรมดา และรูปร่างยิ่งธรรมดาเข้าไปใหญ่ อยู่ๆ ก็เอาความเบื่อและความชอบของตัวเองมาทำให้เกิดประโยชน์ ลุกขึ้นมาแต่งนิยายสนองความต้องการของตัวเองเอาดื้อๆ แถมยังขายดีเป็นเทน้ำเทท่า และคงจะดีกว่านี้ถ้าเธอไม่แอบเอาเวลางานมาแต่งนิยาย และแอบเอาเจ้านายมาเป็นตัวร้ายในนิยายของเธอด้วย

“ตายห่า ใครวะ” เสียงอุทานค่อนข้างดังหลุดออกมาจากปากน้อยๆ หลังจากที่อ่านเนื้อหาในเมลจบ
เรื่องราวที่รดารินทร์อ่านจนมาถึงบรรทัดสุดท้าย เธอชักไม่แน่ใจว่าเป็นพล็อตนิยาย บทละคร บทความเรื่องอะไรก็แล้วแต่ หรือเป็นการเตือนจากคนที่รู้ว่าตอนนี้เธอกำลังทำอะไรอยู่หรือ

“ใครวะ ใครส่งมาแบบนี้วะเนี่ย คงไม่ใช่ว่ามีคนแอบจับฉันได้แล้วหรอกนะ” ปากน้อยๆ ยังคงเดาความน่าจะเป็นต่างๆ ที่อาจเกิดขึ้นได้ไปต่างๆ นานา

**********************************************************************

วันฝนพรำที่มาพร้อมกับเมลปริศนา เรื่องราวที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้น
ฝนที่เทมาในครั้งนี้ เหมือนจะเปลี่ยนวันที่แสนน่าเบื่อไปตลอดกาล