ขอซักครั้งให้ข้าได้เป็นคุณหนูบ้านรวย

หญิงสาวค่อยๆหรี่ตาขึ้นพร้อมกับมองดูรอบๆห้องที่นางนอนอยู่
“ที่นี่ที่ไหนกัน ข้ามาอยู่ที่นี่ได้เช่นไร”นางพูดขึ้นด้วยความแปลกใจ
ฮูหยินลู่ที่เห็นบุตรสาวฟื้นขึ้นมา นางรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก
“อิงหยา นี่เจ้าฟื้นแล้วเช่นนั้นหรือท่านพี่ ท่านพี่ ลูกฟื้นแล้วเจ้าค่ะ”ฮูหยินลู่พูดขึ้นด้วยความดีใจ
เศรษฐีลู่รีบเดินเข้ามาดูบุตรสาวของเขาอย่างร้อนใจ
“อิงหยา นี่เจ้าฟื้นแล้วเช่นนั้นหรือ เจ้าเป็นเช่นไรบ้าง”เศรษฐีลู่รีบจับที่มือของบุตรสาวด้วยความเป็นห่วงก่อนจะหันไปทางสาวใช้
“พวกเจ้า รีบไปตามท่านหมอมาดูอาการของคุณหนูลู่อิงหยาเดี่ยวนี้”
“เจ้าค่ะท่านเศรษฐี”พูดจบสาวใช้ก็พากันรีบร้อนออกไปตามท่านหมอเพื่อมาตรวจดูอาการของคุณหนูในทันที
ไป๋เสี่ยวโย่วรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมากที่เห็นว่าฮูหยินลู่และเศรษฐีลู่เรียกนางว่าลู่อิงหยา
“นี่มันอะไรกัน”นางพูดขึ้นเบาๆด้วยความงุนงงก่อนจะจ้องมองฮูหยินลู่และเศรษฐีลู่ที่มองดูนางด้วยความเป็นห่วง
“ท่านทั้งสองเรียกข้าว่าเช่นไรนะเจ้าคะ”นางถามขึ้นด้วยความสงสัย
ฮูหยินลู่และเศรษฐีลู่ต่างมองหน้ากันก่อนจะยิ้มให้นาง
“ลู่อิงหยาเช่นไรเล่า นี่เจ้าจำชื่อตัวเองไม่ได้เชียวหรือ สงสัยนี่คงจะเป็นอาการตกใจจากการตกน้ำเป็นแน่”ฮูหยินลู่พูดขึ้น
ไป๋เสี่ยวโย่วรู้สึกตกใจเป็นอย่างมากที่ได้ยินเช่นนั้นนางรีบก้มลงดูเรือนร่างของนางก่อนจะเอามือจับที่ใบหน้าด้วยความความประหลาดใจ
“นี่ไม่ใช่ร่างของข้าเป็นแน่ ผิวเนื้อขาวเนียนละเอียด มือเล็กเรียวนุ่ม นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับข้ากัน หรือข้าจะสลับร่างกับคุณหนูลู่อิงหยาเช่นนั้นหรือ เหตุใดจึงเกิดเรื่องประหลาดเช่นนี้ขึ้นได้”ไป๋เสี่ยวโย่วพูดในใจด้วยความสับสน
หญิงสาวที่เป็นเพียงคนงานในลานย้อมผ้าอย่างนางเหตุใดจึงได้มาอยู่ในร่างของคุณหนูบุตรสาวตระกูลลู่ได้ เรื่องราวที่เกิดขึ้นเป็นเพราะโชคชะตา หรือเป็นเพียงความฝันกัน