พรหมข้ามภพ

จาก พ.ศ.2565 สู่ ร.ศ.111 ในเรือนหลวงไกรเดชาวรางค์กูร นายทหารเรือรูปหล่อที่อยู่ในห้วงฝันมาเป็นเวลาหลายปี พร้อมกับการหมายมั่นปั้นมือจับหล่อนเป็นลูกสะใภ้ของคุณหญิงบัว ติดก็เสียแต่ว่าเจ้าตัวไม่ชอบหล่อนเอาเสียเลย!
วิปลาส ไร้ยางอาย ไม่มีความเป็นกุลสตรีรึ?
แล้วยังไง...

********************************

“แก้วไม่เข้าใจอยู่ดี”

หลวงไกรเดชาไม่ได้ตอบ เพียงแค่นั่งอยู่เงียบๆ ไม่พูดจาเท่านั้น

แก้วกัลยาเห็นเช่นนั้นแล้วก็ค่อยๆ ขยับกายเข้าไปใกล้ หรี่ตาลงข้างหนึ่งคล้ายต้องการคาดคั้นอะไรบางอย่าง

“คุณหลวงหึงเหรอ”

“หล่อนเป็นสตรี พูดจาเช่นนี้ได้อย่างไร”

แก้วกัลยาไม่ได้ถือสาเอาความ อีกทั้งยังคลี่ยิ้มอย่างเบิกบานอีกด้วย เขากำลังงอน ผู้ชายอย่างหลวงไกรเดชาวรางค์กูรกำลังทำหน้าตุ๊บป่องเหมือนเด็กไม่มีผิด

“แก้วอยากรู้อะไรแก้วก็พูด แก้วไม่เหมือนคุณหลวงสักหน่อย ชอบพูดอะไรกำกวม”

ชายหนุ่มตวัดสายตามองหล่อนพลางถลึงตาโต

“ครองตัวยังแสนยาก...อย่าลำบากเพราะมีผัว”

“คุณหลวง ทำไม.....” ทำไมยิ่งอยู่ยิ่งปากหมา ใช่คุณหลวงคนเดิมหรือเปล่าเนี่ย!


๏ กาลเวลาผ่านพ้นจบกี่ภพ
จักประสบพบพานคะนึงหา
แม้นตัวตายวอดวายม้วยชีวา
มิอาจลาล่วงลับใจภักดี
๏ แม้นมิเจอแก้วตาอยู่เคียงพักตร์
พี่ก็จักวัลคุ์นิมิตด้วยสุขี
คืนจันทราอธิษฐานมิรอรี
ฤทัยนี้จักพานพบประสบครัน


++ ซื้อทางหน้าเว็บจะถูกกว่า Apple นะคะ ++