เชลยเจ้าดวงใจ

เมื่อแคว้นล่มสลาย องค์หญิงไป่อิงจึงถูกจับไปเป็นเชลยในแคว้นศัตรู แม้จะต้องอยู่อย่างอดสู แต่นางก็มิยอมเป็นนางบำเรอใคร !
เขาเป็นถึงองค์ชายรัชทายาทแห่งแคว้น แต่กลับมอบใจให้เชลยศึก ความรักครั้งนี้ของเขาจะสมหวังหรือไม่ ไปติดตามกันค่ะ
--------------------------------------------------------------

“เอามือสกปรกของเจ้าออกไปเดี๋ยวนี้นะ”
ไป่อิงเบือนหน้าหลบหนีจากฝ่ามือเขา
นางรู้สึกสะอิดสะเอียนที่ต้องอยู่ใกล้ศัตรูที่นำกำลังบุกเข้าทำลายบ้านเมือง และฆ่าบิดามารดาของนาง
นางมองเขาด้วยแววตาเกลียดแค้นอย่างยิ่ง

ห่าวเฉินยิ้มเย็น ยิ่งนางขัดขืนเขาก็ยิ่งอยากเอาชนะจึงประทับปากลงที่กลีบปากนาง
"อึก"
ริมฝีปากร้อนผ่าวบดเบียดลงที่ริมฝีปากของนาง
เขาพยายามจะแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากหญิงสาว
ไป่อิงฝืนทนจนสุดจะกลั้น
เมื่อนางเผยอปากขึ้น ลิ้นร้อนของเขาก็แทรกเข้ามา นางจึงขบฟันลงกัดลิ้นเขา
"โอ๊ย "
ห่าวเฉินต้องรีบถอนปากออก แล้วร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

เพี๊ยะ !

ฝ่ามือใหญ่ตบเข้าที่ใบหน้าสวยของไป่อิงเต็มแรงจนร่างบางทรุดฮวบลงพื้น
แรงนั้นทำให้ปากบางแตกจนเลือดไหลออกมา

“นังเชลยตัวดี พูดดี ๆ ไม่ชอบ ชอบให้ข้าใช้กำลังใช่หรือไม่”
พูดจบ เขาก็กระชากเสื้อนางจนขาด เพื่อทำให้นางอับอายต่อหน้าเหล่าทหารนายกอง

แคว่ก !


“อ๊าย ไม่นะ ฮือ ๆ”
ไป่อิงกรีดร้องออกมาทั้งน้ำตา นางไม่เคยถูกหยามเกียรติเช่นนี้มาก่อน
สองมือน้อยพยายามปัดป้อง และกำผ้าที่เหลือเอาไว้เพื่อปิดบังเนินเนื้อขาวผ่อง