Love secret ภรรยาลับ

คำโปรย
ความเชื่อใจถูกทำลายลงในชั่วพริบตา เมื่อธารใสเข้ามาพบร่างชายคนรักกำลังนอนหลับกอดก่ายกับหญิงสาวที่เขาอ้างว่าเป็นแค่เพื่อนร่วมงาน
หยดน้ำตาหยดแล้วหยดเล่าร่วงหล่นลงพื้นด้วยความเสียใจ ก่อนร่างกายจะขยับไปตามสัญชาตญาณพลั้งมือกระชากผมคนรักขึ้นมาแล้วตบตีเขาซ้ำๆให้สมกับที่เขาทำเธอเสียใจ
“โอ๊ย อะไรวะ!”
เมฆพิรุณโวยขึ้นทั้งที่ยังลืมตาตื่นไม่เต็มที่ สมองเขาตอนนี้รับรู้ได้เพียงความเจ็บที่โดนผู้บุกรุกเข้ามาทำร้ายร่างกายมากกว่าจะสนใจหรือรู้สึกถึงเสียงร้องไห้ปานจะขาดใจของใครอีกคน
“ทำแบบนี้กับเราได้ยังไงวะเมฆ ”
น้ำเสียงตัดพ้ออันคุ้นเคยดึงเมฆพิรุณกลับมามีสติอีกครั้ง ใบหน้าหล่อส่ายไปมาเพื่อให้ตนนั้นสร่างเมาก่อนเขาจะตาโตตกใจกับสถานการณ์ตรงหน้าตอนนี้ และเพียงเสี้ยววินาทีหัวสมองของเขาก็พลันนึกย้อนไปถึงเรื่องเมื่อคืน ทำเอาเมฆพิรุณเหงื่อตกก้มมองต่ำสำรวจร่างกายตัวเองพร้อมกับเหลือบมองผู้หญิงร่างเปลือยข้างๆอย่างคาดไม่ถึง
“มันไม่ใช่อย่างที่น้ำคิดนะ”
หลักฐานคาตายากที่จะแก้ตัว แต่ถึงอย่างนั้นเมฆพิรุณก็เลือกจะส่ายหน้าปฏิเสธแถหน้าด้านๆว่าเขาไม่ได้มีอะไรกันกับชมพูอย่างที่ธารใสเข้าใจ
“แล้วมันเป็นแบบไหน? ต้องให้เราเข้ามาเห็นตำตาตอนเมฆเอากับมันเลยไหม ถึงจะยอมรับ”
ธารใสไม่อาจหลับหูหลับตาฟังคำแก้ตัวของคนรักได้อีกต่อไป และไวเท่าความคิดมือบางก็คว้าหมับเข้าที่ผ้าห่มผืนใหญ่พลางออกแรงดึงกระชากให้หลุดพ้นออกจากร่างกายของผู้หญิงที่อยู่ข้างกายเมฆพิรุณ
“ปฏิเสธเราอีกสิ ปฏิเสธมาเลยว่ามันเป็นเรื่องโกหก!!”
ยิ่งเห็นคราบที่ผ่านสมรภูมิรบบนที่นอน ความเสียใจก็พุ่งใส่อกธารใสแทบหายใจไม่ออก...
“ขอโทษ”