ไมอา นางฟ้าตัวจิ๋ว (ตอนพิเศษ : เพื่อนพ่อคนนั้น 'สาเมีย' หนูเอง)

"อาห์ .. หลับหนีคนเล่านิทานกันไปหมดซะแล้ว"

ธันวาอมยิ้ม เพราะพอปิดสมุดภาพนิทาน ทั้งคนตัวเล็กและคนตัวโตก็หลับคร่อกฟรี้ๆ กันหมด ราวกับต้องมนตรา แถมคนตัวโตนี่ หมดสภาพขั้นสุด … นอนน้ำลายไหลยืดซะด้วยนะ … แอบถ่ายคลิปเก็บไว้ประจานดีกว่า … น่ารักชะมัดเลย

แต่ไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวรู้เข้าจะโกรธเป็นมังกรไฟ เพราะต่อให้เป็นสามีภรรยาถูกต้องและสนิทสนมกันมากแค่ไหนก็จริงอยู่ แต่เรื่องส่วนตัวบางเรื่อง ยังไงก็ต้องเคารพซึ่งกันและกัน ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่ก้มหน้า กระซิบข้างหูบางๆ

"แด๊ดดี้จ๋า เรากลับไปนอนที่ห้องได้แล้วค่ะ ลูกหลับแล้ว"

แน่ะ! … ทำเป็นนิ่ง ทำเป็นไม่กระดุกกระดิก แต่เห็นนะมาตวัดหลังมือเช็ดน้ำลายที่ไหลตะกี้นี้ ไวมากเลย แต่ทำเนียน แกล้งยังไม่ตื่น … ธันวาหรี่ตามองคนลูกไม้เยอะ แต่จากนั้นก็ไม่พูดอะไรอีกแต่แกล้งเดินดุ๋ยๆ ก้าวเร็วๆ กลับไปที่ห้อง ทำทีเหมือนคล้ายจะงอน ก้าวขึ้นเตียง ปิดไฟ นอนตะแคงหันหลังให้ประตู สักเดี๋ยวเดียวก็ได้ยินเสียง คนย่องตามเขาเข้ามา … แอบยิ้มเจ้าเล่ห์

ปีนขึ้นเตียงช้าๆ .. หอมแก้มเขาเบาๆ

"ไวน์ขอโทษค่ะ .. ที่รักขา อย่างอนนะคะ คนดี"

เธอพูด แต่เขายังแกล้งเฉย นอนนิ่ง ไม่ใจอ่อน แต่สักเดี๋ยวคน 'รับบท' ต้องอ้อนก็ล้มตัวคะแคงข้าง กระเถิบตัวมาจนหน้าอกนุ่มเบียดๆ แผ่นอกเขา ไม่พอ ยังจะสอดแขนอ้อมมากอดเขาไปไว้ เลื่อนมือ สอด .. ลูบไล้

และในไม่ช้า … คนตัวใหญ่ก็ตะครุบมือนุ่มๆ อุ่นๆ ไว้มั่น

... และท้ายที่สุดก็ ...
｡.:*･.♔. ขอรับประกันความหวาน ฟิลกู๊ด สุขนิยม .♔..｡.*･

.♔. ปล. นิยายเรื่องนี้เป็น 'ตอนพิเศษ' ที่ถือเป็นส่วนหนึ่งของนิยายเรื่องหลักที่ใช้ชื่อเรื่อง "เพื่อนพ่อคนนั้น 'สาเมีย' หนูเอง" นะคะ รักกันชอบกัน ก็แวะไปสนับสนุนกันได้ค่ะ ยินดีต้อนรัก เอ้ย! ต้อนรับนักอ่านที่น่ารัด เอ้ย! น่ารัก ทุกท่านค่ะ