พร่างพราวแสงตะวัน

พราวตะวันเปรียบเหมือนบูมเมอแรงที่ลอยออกไปไม่นานก็กลับเข้ามาในชีวิตของชัชชนอีกครั้ง ขนาดเขาไปอยู่บนเกาะส่วนตัวอันไกลโพ้นนน แม่คุณยังอุตส่าห์ลงเรือผิด ลอยไปเกยตื้นอยู่บนเกาะของเขาได้อีก!

เมื่อคนสองคนที่ทำเหมือนว่ามูฟออนจากกันได้แล้ว ต้องมาติดเกาะอยู่ด้วยกัน อะไรจะเกิดขึ้นกันเล่า

ชายหนุ่มหลับตาข่มความรู้สึกต่างๆ ไว้ในอก พยายามนอนนิ่งเอาไว้ ไม่ต้องไปสนใจอีกคนในกระท่อม เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ พรุ่งนี้พราวตะวันก็จะจากไป อย่าให้เธอเซาะกำแพงหัวใจเข้ามาได้เด็ดขาด
“ฮึก....ฮืออออ...”
ไม่! ใจอ่อนไม่ได้นะชัชชน! พราวตะวันไม่ได้รักมึง!
ชัชชนพยายามสงบใจให้นิ่ง ทว่าเสียงสะอื้นแผ่วเบาทางนั้นไม่มีวี่แววจะเงียบลงเลย เขาจะอดทนได้อีกนานสักแค่ไหน ภายในกระท่อมไม่ได้มืดจนมองไม่เห็นอะไร มุ้งที่กางกั้นก็บางเพียงนี้ เมื่อเผลอลืมตามองคนนอนอยู่ในมุ้ง ก็เห็นร่างเล็กๆ นอนสะอื้นจนตัวโยน
เสี้ยวนาทีที่เห็นแบบนั้น ความอดทนเขาหมดลงทันที!
ร่างสูงใหญ่มุดเข้าไปในมุ้ง นอนลงซ้อนกอดร่างเล็กไว้จากด้านหลัง ทำเอาคนถูกกอดสะดุ้งตกใจและดิ้นหนีทันที
“ปล่อยนะ!”
“พี่ขอโทษ ตะวันหยุดร้องไห้เถอะนะ ใจพี่จะขาดอยู่แล้ว”
จากที่สะอื้นๆ อยู่ พอได้ยินเขาพูดประโยคนี้ พราวตะวันก็เลยร้องไห้ออกมาเสียงดังเสียเลย เธอพลิกตัวกลับมาทุบอกเขาอย่างสุดจะทน
“คนอย่างพี่มีหัวใจด้วยเหรอ! เกลียดกันนักก็อย่ามาใกล้ ไม่ต้องมากอดเค้า! ถอยไปห่างๆ เลย!”


***
เรื่องนี้เป็นหนึ่งในภาคลูก จาก 'ตะวันปราบใจ' ค่ะ
อยู่ในลำดับที่ 2 ของซีรีส์ชุด ลงใจให้เธอ
โทนเรื่องไสๆ เลยค่ะ ไสว่าไม่รักแล้วนะ 555
ฝากด้วยนะคะ หวังว่าจะชอบกันค่า